Σε μια σχέση ή πλαίσιο D/s, αν
Α. Υπάρχει συμβατότητα ανάμεσα στον Κ και στην υ
Β. Στο κεφάλι τους κατοικεί μυαλό
Γ. Ο Κ είναι πρωτίστως Κυριαρχικός και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο (σαδιστής κλπ)
Δ. Η υ έχει κατανοήσει τον ρόλο της και τον έχει αποδεχτεί με ειλικρίνεια τόσο προς τον εαυτό της και τα θέλω της, όσο και προς την κοινή πορεία/εξέλιξη
Ε. Εχει επέλθει ο απαραίτητος χρόνος γνωριμίας
ΔΕΝ υπάρχει κανένας λόγος για όχι
Ωστόσο, ουδείς είναι αλάνθαστος, η καθημερινότητα ενδέχεται να γεννήσει ανά πάσα στιγμή προβλήματα και το παρελθόν αλλά και η προσωπικότητα της υ, μπορεί σε κάποια (αρχικά) στάδια να αποτελέσει τροχοπέδη. Είναι και αναμενόμενο και φυσιολογικό.
Ο Κ έχει την υποχρέωση, να μπορεί – να ξέρει και να θέλει, να διαχειριστεί, κάθε φορά, με τον κατάλληλο τρόπο, τους μηχανισμούς άμυνας και τις εσωτερικές αντιστάσεις της υ που είναι δεδομένο πως θα λειτουργήσουν.
Η υ έχει την υποχρέωση, με τον ενδεδειγμένο από τον Κ τρόπο, να εξηγήσει τους λόγους της άρνησης της ή τους φόβους της για προβλήματα που τυχόν θα προκύψουν από την εκτέλεση της εντολής του.
Στο τελικό στάδιο όμως, αν ο Κ επιμείνει σε αυτό που όρισε, η υ ή πρέπει να πραγματοποιήσει την προσταγή ή να αποχωρήσει από την σχέση. Από την μια δεν χωρούν ημίμετρα σε μια D/s σχέση, από την άλλη όταν υπάρξουν η σχέση είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
Είναι γεγονός πως το πλαίσιο D/s, θα βγάλει την υ από την ζώνη άνεσης που είχε πριν από αυτό, αλλά η υ αποφασίζοντας να βιώσει αυτό που επιθυμεί, πρέπει να το πράττει ως ώριμη επιλογή η οποία με αυστηρά κριτήρια την οδήγησε στην απόφαση της. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να σεβαστεί και να τιμήσει τον σκοπό που την έφερε εκεί.
Αρα, ή θα είναι έτοιμη να κάνει βήματα προς τα εμπρός αφήνοντας τις δικαιολογίες, τους φόβους και τις ανασφάλειες της ακόμα και προς το άγνωστο ή θα αποχωρήσει από την σχέση, κρίνοντας πως δεν είναι έτοιμη ή πως ο Κ της δεν είναι ο πρέπων γι αυτήν.
Η υ οφείλει να πράττει όσα ορίζει ο Κ της, όχι από τον φόβο της τιμωρίας που θα επιβληθεί σε άρνηση της, ούτε από το σκιάξιμο τυχόν αποδέσμευσής της (αν και τα δυο παίζουν τον ρόλο τους) αλλά από την αποφασιστικότητα της προς την πλήρωση που έχει ανάγκη, αλλά και από την υποταγή της προς τον Κ της.
Από την άλλη, ο Κ δεν έχει κανέναν λόγο να παραμένει σε μια σχέση που δεν ανταποκρίνεται στα θέλω του και δεν τον φέρνει σε μια αρμονία με αυτά που επιθυμεί και αυτά που τελικά βιώνει.
Α. Υπάρχει συμβατότητα ανάμεσα στον Κ και στην υ
Β. Στο κεφάλι τους κατοικεί μυαλό
Γ. Ο Κ είναι πρωτίστως Κυριαρχικός και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο (σαδιστής κλπ)
Δ. Η υ έχει κατανοήσει τον ρόλο της και τον έχει αποδεχτεί με ειλικρίνεια τόσο προς τον εαυτό της και τα θέλω της, όσο και προς την κοινή πορεία/εξέλιξη
Ε. Εχει επέλθει ο απαραίτητος χρόνος γνωριμίας
ΔΕΝ υπάρχει κανένας λόγος για όχι
Ωστόσο, ουδείς είναι αλάνθαστος, η καθημερινότητα ενδέχεται να γεννήσει ανά πάσα στιγμή προβλήματα και το παρελθόν αλλά και η προσωπικότητα της υ, μπορεί σε κάποια (αρχικά) στάδια να αποτελέσει τροχοπέδη. Είναι και αναμενόμενο και φυσιολογικό.
Ο Κ έχει την υποχρέωση, να μπορεί – να ξέρει και να θέλει, να διαχειριστεί, κάθε φορά, με τον κατάλληλο τρόπο, τους μηχανισμούς άμυνας και τις εσωτερικές αντιστάσεις της υ που είναι δεδομένο πως θα λειτουργήσουν.
Η υ έχει την υποχρέωση, με τον ενδεδειγμένο από τον Κ τρόπο, να εξηγήσει τους λόγους της άρνησης της ή τους φόβους της για προβλήματα που τυχόν θα προκύψουν από την εκτέλεση της εντολής του.
Στο τελικό στάδιο όμως, αν ο Κ επιμείνει σε αυτό που όρισε, η υ ή πρέπει να πραγματοποιήσει την προσταγή ή να αποχωρήσει από την σχέση. Από την μια δεν χωρούν ημίμετρα σε μια D/s σχέση, από την άλλη όταν υπάρξουν η σχέση είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
Είναι γεγονός πως το πλαίσιο D/s, θα βγάλει την υ από την ζώνη άνεσης που είχε πριν από αυτό, αλλά η υ αποφασίζοντας να βιώσει αυτό που επιθυμεί, πρέπει να το πράττει ως ώριμη επιλογή η οποία με αυστηρά κριτήρια την οδήγησε στην απόφαση της. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να σεβαστεί και να τιμήσει τον σκοπό που την έφερε εκεί.
Αρα, ή θα είναι έτοιμη να κάνει βήματα προς τα εμπρός αφήνοντας τις δικαιολογίες, τους φόβους και τις ανασφάλειες της ακόμα και προς το άγνωστο ή θα αποχωρήσει από την σχέση, κρίνοντας πως δεν είναι έτοιμη ή πως ο Κ της δεν είναι ο πρέπων γι αυτήν.
Η υ οφείλει να πράττει όσα ορίζει ο Κ της, όχι από τον φόβο της τιμωρίας που θα επιβληθεί σε άρνηση της, ούτε από το σκιάξιμο τυχόν αποδέσμευσής της (αν και τα δυο παίζουν τον ρόλο τους) αλλά από την αποφασιστικότητα της προς την πλήρωση που έχει ανάγκη, αλλά και από την υποταγή της προς τον Κ της.
Από την άλλη, ο Κ δεν έχει κανέναν λόγο να παραμένει σε μια σχέση που δεν ανταποκρίνεται στα θέλω του και δεν τον φέρνει σε μια αρμονία με αυτά που επιθυμεί και αυτά που τελικά βιώνει.
