Σκόπιμη πρόκληση ήττας / αποτυχίας, από τον Κ, στην σκλάβα.

Σε μια από τις συζητήσεις που είχα με μια σκλάβα, (η οποία βιώνει το M/s επί 8 χρόνια σε 24/7 βάση), σε κάποιο από τα Mind Games που της κάνω, ακολούθησε ο παρακάτω ο διάλογος.

- ΑΝ ΠΡΟΣΘΕΤΑ …, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ …., ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ…, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ;
- σε αυτη την περιπτωση νομιζω θα τα εχανα.... αλλα στην πορεια θα τα καταφερνα...
- ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΩ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΘΑ ΚΑΥΛΩΝΕΙΣ   ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...
  ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ?
- μάλιστα Κύριε, θα τα κατάφερνα
- ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ μικρή
- γιατι χαμογελατε? θα τα καταφερνα.... ειμαι σιγουρη
- ΣΙΓΟΥΡΗ. ΟΜΟΡΦΑ. ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ
- χαμογελατε με δοση ειρωνειας η ευχαριστησης?
- ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ. ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΕΛΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΕΣ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ.
-Σας ευχαριστω Κυριε που πιστευετε.... σε αυτο που πιστευω....
σαφως αν θελετε να μην τα καταφερω τοτε ετσι θα γινει... μα τοτε τι νοημα θα εχει η προσπαθεια?
- ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΑΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΤTΕΣ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΠΕΙΣΜΑ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΒΙΩΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ
- αν μπορεις να νικησεις απο την αρχη γιατι να ηττηθεις?

Η απάντησή μου στην απορία της ξεκίνησε, έτσι

-ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ

"ΝΙΚΑΣ ΗΤΤΩΜΕΝΟΣ"

ΚΑΙ

"ΗΤΤΑΣΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ";

Αναλύω περισσότερο το θέμα, δημιουργώντας ένα κείμενο σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Η σαθρή λογική του πουριτανισμού...

‎"Αιώνες προπαγάνδας μας έμαθαν να κοιτάμε καχύποπτα την ευτυχία. Να ταυτίζουμε την απόλαυση με τη διαφθορά. Να φορτωνόμαστε τύψεις κάθε φορά που κάνουμε το κέφι μας. Τόσο έχει ποτίσει, μέσα μας αυτό το φαρμάκι, που θεωρούμε φυσικό να μετανιώνουμε για τη... χαρά!

Ωστόσο, και αφύσικο είναι και απάνθρωπο. Γιατί, τελικά, η φύση του άνθρωπου ζητάει την ευχαρίστηση. Το να ταυτίζουμε την απόλαυση με την αμαρτία, είναι σαν να αρνιόμαστε στον άνθρωπο τη φύση του.

Η σαθρή λογική του πουριτανισμού βασίζεται σε αυθαίρετες (και κρυφές) προϋποθέσεις. Διαιρεί τις απολαύσεις σε “ανώτερες” και “κατώτερες” ή ψυχικές και σωματικές (λες κι ένα άψυχο σώμα μπορεί να φάει ή να κάνει έρωτα...). Όλες όμως οι απολαύσεις είναι ίδιες: από τις αισθήσεις ξεκινάνε (ναι - και η μουσική και η ζωγραφική, όπως και το φαΐ και ο έρωτας) και στην ψυχή νιώθονται. Όρια ανάμεσα σώμα και ψυχή δεν υπάρχουν, μια ενότητα είμαστε ψυχοσωματική.

Ας αφήσουμε που η διαίρεση ανάμεσα σε ανώτερες και κατώτερες απολαύσεις προϋποθέτει και μιαν αξιολόγηση - και με ποια άραγε κριτήρια δουλεύει αυτή η βαθμολογία; Γιατί πρέπει ένα άριστο pate de fοis gras aux truffes να είναι κατώτερο σαν απόλαυση, από μια άθλια παράσταση του Αντώνιος και Κλεοπάτρα;

Από όλες τις προπαγάνδες η πουριτανική είναι η πιο επικίνδυνη. Ελευθερωθείτε! Παρατήστε τις τύψεις και τις αναστολές και απολαύστε τη ζωή αυτή - κι αν υπάρχει άλλη, θα απολαύσετε και την άλλη! Κανένας Θεός δεν μπορεί να είναι τόσο μικρόψυχος, που να σας τιμωρήσει επειδή χαρήκατε...

N. Δήμου"

Tιμωρία στη σχέση / πλαίσιο της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ/υποταγής (D/s)

Εισαγωγή

Στα χρόνια της ενεργής και συνειδητής ενασχόλησης μου με το BDSM, έχω δει, ακούσει και διαβάσει πολλά και διαφορετικά γι αυτό το θέμα. Αν και γράφω αυτό το  κείμενο με αφορμή την μαρτυρία μιας προσφιλούς υποτακτικής, (για πρόσφατη τιμωρία της, στη νέα της σχέση), την οποία συμβουλεύω ως μέντορας, ο κύριος σκοπός και στόχος του, είναι η πρόκληση προβληματισμού και σκέψεως, τόσο στον πραγματισμό, όσο και την χρήση αλλά και χρησιμότητα της τιμωρίας.

Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έτσι και κάθε είδους σχέση που διαμορφώνει στο πέρασμά του, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κάθε φορά. Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ληφθεί ως καθολικός κανόνας, όπως και κανένα στοιχείο του κειμένου μου, δεν πρέπει να εισπραχθεί ως (έστω και πρόθεση από μέρους μου για) δημιουργία ενός manual για την τιμωρία στο D/s.

Κάθε Κυρίαρχος, έχει τόσο την δική του προσωπικότητα, γνώση και εμπειρία, όσο και τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες, και κάθε υποτακτική ανταποκρίνεται επίσης με τον δικό της ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο.

Συνεπώς, κάτι που λειτουργεί αποτελεσματικά ως τιμωρία σε μια σχέση D/s, μπορεί να μην έχει αντίστοιχο, ή και κανένα, αποτέλεσμα σε μια άλλη.

Εντούτοις, πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, ως μια αρχική βάση θεώρησης και κατανόησης του χώρου, και το κυριότερο, συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά το BDSM, φρονώ δε, πως καθένας οφείλει από το δικό του μετερίζι, να συνδράμει προς αυτό τον σκοπό με υπευθυνότητα, καταθέτοντας τις σκέψεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει στο διάβα του.

Ετσι, (αν και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπερδέψει ή να παραπληροφορήσει τον αναγνώστη), η συγγραφή τέτοιων κειμένων, βοηθά και προσθέτει στην πληρέστερη κατανόηση και αντιμετώπιση του BDSM, ως πολύπλευρου και πολυδιάστατου εναλλακτικού ερωτικού χώρου.

…………

Κατ’ αρχάς η αναφορά μου έγκειται στην ουσιαστική τιμωρία στο D/s και όχι σε παιχνίδια μεταξύ Kinky εραστών.

Πρίν την συνέχεια της ανάγνωσης, φρονώ πως είναι χρήσιμο να διαβαστεί παλαιότερο κείμενο μου http://bdsm-thoughts.blogspot.com/2011/07/m.html

…………

1. Τιμωρία ΜΟΝΟ ως μέσο εκπαίδευσης/συμμόρφωσης

Η υποταχτική, εισερχόμενη σε αυτό τον χώρο ή μπαίνοντας σε μια νέα σχέση D/s, εκπαιδεύεται από τον Κύριο της, ώστε να μάθει πως να τον ικανοποιεί, να της γίνουν γνωστά τα νέα της καθήκοντα, οι τρόποι συμπεριφοράς της, οι κανόνες που διέπουν την σχέση κλπ, αλλά και να αποκτήσει όλα εκείνα τα απαιτούμενα που θα την βοηθήσουν, τόσο στην προσωπική της ανάπτυξη και ωρίμανση, όσο και στην ομαλή ένταξή της στο καινούριο και απαιτητικό περιβάλλον.

Δηλαδή εισχωρεί σε ένα αλλιώτικο και πρωτόγνωρο πεδίο μάθησης. Ωστόσο οι μορφές της εκπαίδευσής της, σε ένα σωστά δομημένο D/s πλαίσιο, παραμένουν στις θεμελιώδεις αρχές.

1. Θετική ενίσχυση (Positive Reinforcement)

2. Αρνητική ενίσχυση (Negative Reinforcement)

3. Θετική (άμεση) τιμωρία (Positive Punishment)

4. Αρνητική (έμμεση) τιμωρία (Negative Punishment)

5. Απόσβεση (Extinction):

Πολλοί Κυρίαρχοι, αγνοούν λόγω απειρίας ή έλλειψης γνώσης, το σημαντικό κομμάτι της αρνητικής ενίσχυσης της υποτακτικής, και (προσπαθούν να) διορθώνουν την κακή συμπεριφορά κατευθείαν με την επιβολή τιμωρίας.

Επίσης πολλοί Κυρίαρχοι, κάνουν το λάθος να παραβλέπουν ή να παραλείπουν την ουσιώδη πρακτική της θετικής τιμωρίας και εδραιώνουν μόνο το σύστημα της αρνητικής τιμωρίας.

Αυτή η ανεπάρκεια ή αμέλεια, μπορεί να έχει, μακροπρόθεσμα, αρνητικές επιπτώσεις τόσο για την ομαλή εξέλιξη της σχέσης, όσο και για την ψυχοσύνθεση της υποτακτικής.

Σε κάθε περίπτωση, η τιμωρία, πρέπει να δίδεται μόνο σε περιπτώσεις ανάρμοστης συμπεριφοράς της υποτακτικής ή για την παράβαση κανόνων που έχει θέσει ή θέτει ο Κυρίαρχος, και που οφείλει η υποτακτική να τηρεί απαρέγκλιτα.

Σε κάθε περίπτωση επίσης, πρέπει να γίνεται σαφές στην υποτακτική, ότι τιμωρείται η συμπεριφορά της και όχι η προσωπικότητά της, και ότι η τιμωρία είναι φυσική συνέπεια της πράξης της και όχι η εξωτερίκευση της απόρριψης της από τον Κυρίαρχο στην οντότητά της

Πρέπει επίσης ο Κυρίαρχος να έχει την πλήρη αίσθηση πως η τιμωρία δεν μαθαίνει στην υποτακτική τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να το κάνει, και άρα δεν έχει υψηλή μορφωτική αξία.

2. Σκοπός της τιμωρίας

Η τιμωρία, είναι ένα από τα πολλά εργαλεία που έχει στην διάθεσή του ο Κυρίαρχος, κυρίως για να:

α. διορθώσει τις λανθασμένες ενέργειες της υποτακτικής,

β. συμμορφώσει τις παραλείψεις της,

γ. ενισχύσει την υποταγή της.

...που τις φοβάσαι, τόσο όσο τις θέλεις.

"Οι καλύτερες στιγμές στη ζωή είναι αυτές που τις φοβάσαι τόσο όσο τις θέλεις."

Ξέχνα αυτό που "ηταν", Μπες μέσα σ' αυτό που "είναι"

Ενα όμορφο απόσπασμα κειμενου. Στα λίγια λόγια του, λέει πολλά

"Εσύ αποφασίζεις, παίρνεις τα πινέλα σου, διαλέγεις τα χρώματά σου,
ζωγραφίζεις τον παράδεισό σου και μετά ζεις σ' αυτόν.
Ζωγράφισε την κόλαση, αν το προτιμάς, μα μην κατηγορείς τους άλλους γι' αυτό.
Μόνο εσύ μπορείς να έχεις την ευθύνη για τη μη βίωση της ζωής σου.
Ξέχνα αυτό που "ήταν".
... Μπες μέσα σ' αυτό που "είναι"!
Θα το φροντίσει αυτό η στιγμή.
Η ζωή δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αποτελεί μέρος της ευρύτερης εμπειρίας και συνεχώς επηρεάζει και επηρεάζεται από την κάθε νέα στιγμή.
Δε σου αρέσει αυτού που βρίσκεσαι;
Άλλαξέ το!
Κάνε για μια φορά αυτό που θέλεις και μάθε από τις συνέπειες!

Είναι συγκεκριμένο το BDSM?

Υπάρχει μια θεώρηση από ανθρώπους που κινούνται (ή είναι μέρος) στο χώρο, πως το BDSM είναι πολύ συγκεκριμένο και ορίζετε από τα αρχικά του.

Είναι έτσι;

Φρονώ πως όχι. Απεναντίας. Είναι συγκεκριμένες λέξεις, χωρίς σαφήνεια στο νόημα τους. Γι’ αυτό και ο καθένας τις εκλαμβάνει όπως θέλει και τις ερμηνεύει κατά το δοκούν. (Απαιτείται μακρύς δρόμος για να τις αντιληφθεί με ενάργεια, ο ταξιδιώτης αυτού του χώρου)

Ετσι καταλήγουν να είναι αόριστες. Δλδ αφηρημένες. Η μέθοδος της ανόδου από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, προϋποθέτει ιδιαίτερη νόηση, ξεχωριστή γνώση, μεγάλη βιωματική εμπειρία και πλήρη κατανόηση του αντικειμένου.

Και δυστυχώς επικρατεί χαώδης αντίληψη περί του αντικειμένου.

Το BDSM δημιουργεί το οξύμωρο να είναι περίπλοκο μέσα στην απλότητά του.

Εάν διαμελιστεί στις έξι λέξεις (και όχι 4 ή 5) που είθισται να το αποτελούν, και η κάθε μια ερευνηθεί κατεξοχήν ξεχωριστά, προσπαθώντας να βρούμε τη συνάφεια μεταξύ τους, αλλά και το νόημα τους, θα διαπιστώσουμε πως δεν μπορεί καμία να εμφανιστεί σε καθορισμένη μορφή. Η ανάπτυξη τους από την δεκαετία του ’80, έχει διανύσει κάποια στάδια, και το νέο έχει μετασχηματίσει την κληροδοτημένη βάση από την οποία ανέκυψε. Ετσι, διαρκώς φτάνει στο στάδιο της ωρίμανσης του. Το παρελθόν δεν διατηρείται ολοκληρωτικά στο παρόν, φυσικά δεν εξαφανίζεται εντελώς. Διατηρείται στο παρόν σε μεταρρυθμισμένο μόρφωμα. Το παρόν όμως συνεχώς διαφοροποιείται και αναπτύσσεται και μετασχηματίζεται σε μέλλον. Νέες γενιές, νέες αντιλήψεις, πιο ελεύθερα τα ήθη, πιο απενοχοποιημένος ο ερωτισμός, νέες τάσεις συνεχώς διαμορφώνονται.

Ένα λαμπρό παράδειγμα είναι το πέρασμα από το περιβόητο SSC (Safe - Sane – Consensual), στο RACK (Risk-aware consensual kink), μετά στο PRICK (Personal Responsibility Informed Consensual Kink) κλπ. Ετσι λοιπόν αυτή η άνοδος από το αφηρημένο προς το συγκεκριμένο θα βοηθήσει, αν γίνει με τρόπο που να εμπεριέχει την κατανόηση ΚΑΙ της έκφρασης αυτών των τάσεων.

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που το s/m, θεωρούν πως είναι τα αρχικά του super market!!

H δύναμη της σκλάβας (και ο ρόλος του Αφέντη)

Με δεδομένο (?), την γνώση της μεγάλης διαφοράς των νοημάτων, υποτακτική και σκλάβα, εκθέτω τους παρακάτω προβληματισμούς.

Αρχικά, για την κατανόηση του κειμένου, πρέπει να αντιληφθεί η αναγνώστρια, πως με τον όρο “σκλάβα”, αναφερόμαστε σε σχέση ή πλαίσιο M/s 24/7. Δεν υπάρχει σκλάβα μερικής απασχόλησης, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος.

Η συνοπτική απόδοση του όρου και του νοήματος “σκλάβα”, είναι η πλήρη παράδοση του ελέγχου της στον Κύριο της και η ολική αποστέρηση των δικαιωμάτων της. Οποιοδήποτε δικαίωμα υφίσταται πλέον, καθορίζεται από τον Ιδιοκτήτη της.

Όμως, εδώ πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη δύο σημαντικοί παράμετροι.

1. Για να βιώνεται ουσιαστικά το M/s και όχι να αποτελεί μέρος της πραγματικότητας, φαντασία ή φαντασίωση, ο Κ ως Ιδιοκτήτης, αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη της σκλάβας, παρέχοντας της διαμονή, σίτιση, ένδυση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ, αλλά ταυτόχρονα μη στερώντας από τη σκλάβα, την ευχέρεια αλλά και τα εχέγγυα να αποχωρήσει ανά πάσα στιγμή από τη σχέση, αλλιώς στο πέρασμα του χρόνου η σκλάβα θα είναι σκλάβα της κατάστασης και όχι του Κυρίαρχου.

(Αν αυτό λαμβάνεται ως ουτοπικό, για τα κοινωνικά δρώμενα της δύσκολης εποχής μας, πρέπει να αναγνωρισθεί πως η οποιαδήποτε έκπτωση του ολοκληρωτικού Μ/s, δημιουργεί μείωση του επιθυμητού αποτελέσματος και για τα δύο μέρη)

2. Η λεγόμενη, αλλά απαραίτητη, εκπαίδευση της σκλάβας, δεν πρέπει να έγκειται μόνο στο γεγονός της εκμάθησης της, να εκτελεί τις διαταγές του Κ της για να τον ικανοποιήσει. Η σκλάβα δεν πρέπει να μάθει το πώς να υπηρετεί διεκπεραιώνοντας ή να υπακούει/εκτελεί ως αποπεράτωση μιας διαταγής, (κάτι τέτοιο θα ήταν στείρο και μάταιο για την εξέλιξή της, τόσο της ίδιας όσο και της σχέσης), αλλά το πως θα πληρώνεται και πως θα γεμίζει μέσα από αυτή τη διαδικασία, ανακαλύπτοντας ολοένα και βαθύτερα το είναι της.