Δημοσιευμένο στο greekbdsmcommunity από τον Seduction, στις 8/10/2007
Η τεχνική ήταν δύσκολη - σε αυτό συμφωνούν τόσο οι νέες που την κάνου πρώτη φορά, οσο και οι παλιές που είχαν σπάσει τα μούτρα τους επάνω της προ πολλού. Απαιτούσε συγκέντρωση, πολύ καλό συγχρονισμό και μια ιδιαίτερη άνεση να μπορείς να κινείς τα χέρια σου ανεξάρτητα με τα πόδια σου και ταυτόχρονα να πονάς.
Κάποια στιγμή η υποτακτική εξανέστη "κατά" του εκπαιδευτή
"Μα δεν μπορώ να το κάνω αυτό Κύριε. Είμαι κουρασμένη ...."
Κάποια στιγμή η υποτακτική εξανέστη "κατά" του εκπαιδευτή
"Μα δεν μπορώ να το κάνω αυτό Κύριε. Είμαι κουρασμένη ...."
Και η απάντηση του Εκπαιδευτή αποστομωτική και απόλυτη
"Κάντο χωρίς δικαιολογίες, δεν με ενδιαφέρει να τις ακούσω"
Η μαθητεύομενη, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών για το πως αισθανόταν. Θεώρησε τον εκπαιδευτή, απάνθρωπο, ανάλγητο, αναίσθητο και αρκετά άλλα επίθετα που ξεκινούν με το στερητικό "α", θεώρησε ότι αυτό δεν είναι bdsm αλλά στρατιωτικό καψόνι!
Ηρθε και μου διηγήθηκε το περιστατικό και ζήτησε την άποψη-συμβουλή μου. Είχε δίκαιο ο εκπαιδευτής σου της είπα. Τι σημασία έχουν οι δικαιολογίες? Ησουν μαζί του για να μάθεις και στόχος σου είναι να μάθεις. Με το να δικαιολογείσαι στον εκπαιδευτή σου, στους άλλους ή στον εαυτό σου - σχετικά με το γιατί δεν μπορείς να κάνεις το Α ή το Β, τι προσφέρεις στον εκπαιδευτή, στους άλλους ή στον εαυτό σου? Αν εσύ ξέρεις γιατι δεν μπορείς να κάνεις το Α ή το Β, χρησιμοποίησε τη γνώση σου αυτή για να μπορέσεις.
Σε αντίθετη περίπτωση, στην πραγματικότητα βοηθάς τον εαυτό σου να μη μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα. Από τη στιγμή που το πρόβλημα έχει αποκτήσει όνομα, έχει αποκτήσει και μια υπόσταση και άρα αρχίζεις να συμφιλιώνεσαι με την ιδέα ότι δεν μπορείς να το ξεπεράσεις!
Αν τα παραπάνω διαβάζονται από κάποιους-κάποιες σαν ψυχολογία του δεκάλεπτου, το νόημα που θέλω να δώσω δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη ιστορία. Το point είναι ότι άσχετα από οποιαδήποτε άλλη διασταση τους, τα πράγματα που αντιμετωπίζουν οι υποτακτικές, σκλάβες, μαθητευόμενες.. στο bdsm (εντός και εκτός του action) είναι και ευκαιρίες για προσωπική ωρίμανση τους. Η εν πάση περιπτώσει, είναι ευκαιρίες για προσωπική ωρίμανση, αν τα δούν έτσι και αν τους επιτρέψουν να λειτουργήσουν έτσι.
Κάθε φορά που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν κάποιο λόγο από το παρελθόν τους ή από το παρόν τους, για να προσδιορίσουν την αρνητική αντίδραση τους σε ένα καινούργιο ερέθισμα, στη πραγματικότητα αφαιρούν από το καινούργιο αυτό ερέθισμα την αξία του ως επαιδευτικού μέσου - και από τον εαυτό τους να μάθουν-βιώσουν κάτι νέο, να προχωρήσουν ενα βήμα μπροστά από εκέι που ήταν πριν έρθουν σε επαφή με το εν λόγω ερέθισμα.
Πολλοί έχουν πει ότι μια απο τις βασικές ωφέλειες του bdsm για τις υπό, είναι το ότι τις βγάζουν από τη "ζώνη άνεσης" τους, ήτοι απο την ψυχοσωματικής τους κατάστασης, εντός των ορίων της οποίας αισθάνονται "καλά", "ασφαλείς", "προστατευμένες" κλπ. Ο λόγος όμως που κάποια υπό, αποφασίζει να μείνει στο Bdsm (όλοι ξέρουμε ποιός είναι ο λόγος που το ξεκινούν) είναι συχνά επειδή ακριβώς γοητεύεται από το ότι φλερτάρει με τη ζώνη ανεσης της - ακόμα και αν δεν το ξέρει, η αίθσιση είναι αρκετά ντοπαριστική, με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο από το στεγνό "adrenaline high" που έχει πχ να πηδάς με ελεξίπτωτο ή να τρέχεις με +300 χλμ κλπ. Και ο τρόπος για να λειτουργήσει αυτό το φλερτ με τα όρια της ζώνης άνεσης, πρέπει να είναι η πλήρης παράδοση.
Οι δικιαολογίες είναι η πιο εύκολη άμυνα των ανθρώπων. Ωστόσο το τελικό δίλημμα για τις υπό ΠΡΕΠΕΙ να είναι:
Θέλεις να μάθεις αυτό που διδάσκεσαι ή όχι? Αν ναι, κράτα τις διδκαιολογίες μακριά από τον εκπαιδευτή σου (αρχικά) και από το κεφάλι σου (στη συνέχεια). Ολες έχουν δικαιολογίες για να μην κάνουν κάτι, όμως από τη στιγμή που κάνετε το βήμα να δρασκελίσετε το κατώφλι του Bdsm, στην ουσία αποφασίζετε να αλλάξετε τη ζωή σας με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Και αφού πήρατε την απόφαση αυτή, δεν είναι τουλάχιστον πιο σοφό, να τη στηρίξετε όσο καλύτερα μπορείτε ή απλά να την αλλάξετε και να ζήσετε με τις συνέπειες?
Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη, οι δικαιολογίες και τα δεν μπορώ, είναι στην καλύτερη χάσιμο στιγμών και στη χειρότερη εμπόδιο.
(Χθες μίλαγα με μια φίλη που ξεκίνησε την περιήγηση της ως dom πριν από χρόνια και τώρα είναι slave και σε μια φράση της μου είπε: έχω κάνει πολλά για να μπορέσω να έρθω στην κατάσταση να είμαι slave και να γνωρίζω τι είναι αυτό και πως μπορώ να το τιμήσω. και είχε δίκαιο).
Το να είναι κάποιος-α πραγματικά καλός-ή σε κάτι, πρέπει αρχικά να το έχει κατανοήσει πλήρως. Να αποτελεί αυστηρή και ώριμη επιλογή του-της και να τιμά αυτή την απόφαση του-της με τις πράξεις του-της. Η αρμονία είναι κάτι πολύ ουσιαστικό στη ζωή μας και αρμονία είναι η συνεπής σχέση του επιθυμώ με το κάνω-βιώνω.
Και τελικά το να είναι καλός-ή είναι αξίωμα. Δεν είναι μόνο αξίωμα για κάποιον να είναι ικανός-καλός Master, είναι αξίωμα και για κάποια να είναι ικανή-καλή slave.
Διεκδικείστε το
Η μαθητεύομενη, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών για το πως αισθανόταν. Θεώρησε τον εκπαιδευτή, απάνθρωπο, ανάλγητο, αναίσθητο και αρκετά άλλα επίθετα που ξεκινούν με το στερητικό "α", θεώρησε ότι αυτό δεν είναι bdsm αλλά στρατιωτικό καψόνι!
Ηρθε και μου διηγήθηκε το περιστατικό και ζήτησε την άποψη-συμβουλή μου. Είχε δίκαιο ο εκπαιδευτής σου της είπα. Τι σημασία έχουν οι δικαιολογίες? Ησουν μαζί του για να μάθεις και στόχος σου είναι να μάθεις. Με το να δικαιολογείσαι στον εκπαιδευτή σου, στους άλλους ή στον εαυτό σου - σχετικά με το γιατί δεν μπορείς να κάνεις το Α ή το Β, τι προσφέρεις στον εκπαιδευτή, στους άλλους ή στον εαυτό σου? Αν εσύ ξέρεις γιατι δεν μπορείς να κάνεις το Α ή το Β, χρησιμοποίησε τη γνώση σου αυτή για να μπορέσεις.
Σε αντίθετη περίπτωση, στην πραγματικότητα βοηθάς τον εαυτό σου να μη μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα. Από τη στιγμή που το πρόβλημα έχει αποκτήσει όνομα, έχει αποκτήσει και μια υπόσταση και άρα αρχίζεις να συμφιλιώνεσαι με την ιδέα ότι δεν μπορείς να το ξεπεράσεις!
Αν τα παραπάνω διαβάζονται από κάποιους-κάποιες σαν ψυχολογία του δεκάλεπτου, το νόημα που θέλω να δώσω δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη ιστορία. Το point είναι ότι άσχετα από οποιαδήποτε άλλη διασταση τους, τα πράγματα που αντιμετωπίζουν οι υποτακτικές, σκλάβες, μαθητευόμενες.. στο bdsm (εντός και εκτός του action) είναι και ευκαιρίες για προσωπική ωρίμανση τους. Η εν πάση περιπτώσει, είναι ευκαιρίες για προσωπική ωρίμανση, αν τα δούν έτσι και αν τους επιτρέψουν να λειτουργήσουν έτσι.
Κάθε φορά που αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν κάποιο λόγο από το παρελθόν τους ή από το παρόν τους, για να προσδιορίσουν την αρνητική αντίδραση τους σε ένα καινούργιο ερέθισμα, στη πραγματικότητα αφαιρούν από το καινούργιο αυτό ερέθισμα την αξία του ως επαιδευτικού μέσου - και από τον εαυτό τους να μάθουν-βιώσουν κάτι νέο, να προχωρήσουν ενα βήμα μπροστά από εκέι που ήταν πριν έρθουν σε επαφή με το εν λόγω ερέθισμα.
Πολλοί έχουν πει ότι μια απο τις βασικές ωφέλειες του bdsm για τις υπό, είναι το ότι τις βγάζουν από τη "ζώνη άνεσης" τους, ήτοι απο την ψυχοσωματικής τους κατάστασης, εντός των ορίων της οποίας αισθάνονται "καλά", "ασφαλείς", "προστατευμένες" κλπ. Ο λόγος όμως που κάποια υπό, αποφασίζει να μείνει στο Bdsm (όλοι ξέρουμε ποιός είναι ο λόγος που το ξεκινούν) είναι συχνά επειδή ακριβώς γοητεύεται από το ότι φλερτάρει με τη ζώνη ανεσης της - ακόμα και αν δεν το ξέρει, η αίθσιση είναι αρκετά ντοπαριστική, με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο από το στεγνό "adrenaline high" που έχει πχ να πηδάς με ελεξίπτωτο ή να τρέχεις με +300 χλμ κλπ. Και ο τρόπος για να λειτουργήσει αυτό το φλερτ με τα όρια της ζώνης άνεσης, πρέπει να είναι η πλήρης παράδοση.
Οι δικιαολογίες είναι η πιο εύκολη άμυνα των ανθρώπων. Ωστόσο το τελικό δίλημμα για τις υπό ΠΡΕΠΕΙ να είναι:
Θέλεις να μάθεις αυτό που διδάσκεσαι ή όχι? Αν ναι, κράτα τις διδκαιολογίες μακριά από τον εκπαιδευτή σου (αρχικά) και από το κεφάλι σου (στη συνέχεια). Ολες έχουν δικαιολογίες για να μην κάνουν κάτι, όμως από τη στιγμή που κάνετε το βήμα να δρασκελίσετε το κατώφλι του Bdsm, στην ουσία αποφασίζετε να αλλάξετε τη ζωή σας με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Και αφού πήρατε την απόφαση αυτή, δεν είναι τουλάχιστον πιο σοφό, να τη στηρίξετε όσο καλύτερα μπορείτε ή απλά να την αλλάξετε και να ζήσετε με τις συνέπειες?
Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη, οι δικαιολογίες και τα δεν μπορώ, είναι στην καλύτερη χάσιμο στιγμών και στη χειρότερη εμπόδιο.
(Χθες μίλαγα με μια φίλη που ξεκίνησε την περιήγηση της ως dom πριν από χρόνια και τώρα είναι slave και σε μια φράση της μου είπε: έχω κάνει πολλά για να μπορέσω να έρθω στην κατάσταση να είμαι slave και να γνωρίζω τι είναι αυτό και πως μπορώ να το τιμήσω. και είχε δίκαιο).
Το να είναι κάποιος-α πραγματικά καλός-ή σε κάτι, πρέπει αρχικά να το έχει κατανοήσει πλήρως. Να αποτελεί αυστηρή και ώριμη επιλογή του-της και να τιμά αυτή την απόφαση του-της με τις πράξεις του-της. Η αρμονία είναι κάτι πολύ ουσιαστικό στη ζωή μας και αρμονία είναι η συνεπής σχέση του επιθυμώ με το κάνω-βιώνω.
Και τελικά το να είναι καλός-ή είναι αξίωμα. Δεν είναι μόνο αξίωμα για κάποιον να είναι ικανός-καλός Master, είναι αξίωμα και για κάποια να είναι ικανή-καλή slave.
Διεκδικείστε το
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου