Η θρησκοληψία των s (και όχι μόνο)

Δημοσιευμένο στο greekbdsmcommunity από τον Seduction, στις 17/3/2010

Όσο περνούν τα χρόνια τείνω να πιστέψω ότι ένα από τα βασικά προβλήματα μέρους του χώρου του BDSM, για την ακρίβεια των γυναικών, που ασχολούνται με αυτόν που οι σεξουαλικές προτιμήσεις τους και ό τρόπος ζωής τους εκφράζονται από τις θέσεις bottom, sub, slave) – είναι η θρησκοληψία τους. Και όταν λέω «θρησκοληψία» δεν εννοώ την πίστη στο θεό της επιλογής τους ή την όποια σύνδεση με τις τάδε ή τις δείνα θρησκευτικές παραδόσεις ή αντιλήψεις, αλλά του θρησκευτικού τύπου πίστη που αντιμετωπίζουν την κατάσταση τους στο χώρο.

Αν οι φονταμενταλιστές οποιασδήποτε θρησκείας μπορούσαν να δουν λίγο πιο ξεκάθαρα (όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό, αφού αν μπορούσαν δεν θα ήταν φονταμενταλιστές) τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ένα μεγάλο τμήμα αυτών των γυναικών του χώρου, θα τους ερχόταν δάκρυα στα μάτια, καθώς θα αναγνώριζαν σε αυτές τις γυναίκες, αδελφές ψυχές!

Αυτό που εννοώ βεβαίως είναι η συγκινητική επιμονή κάποιων s (και όχι μόνο) στο να αντιστέκονται σε κάθε είδους «κοινή» λογική, λογική την οποία θα ενστερνίζονταν σε κάθε φάση της καθημερινής τους ζωής, εκτός από το κομμάτι που ξεκινάει με την είσοδο τους (?) στο BDSM είτε ως δοκιμή, είτε ως συνεδρία, είτε ως «σχέση», είτε ως … και που καταλήγει στην έξοδο τους (?) από αυτό και μάλιστα τις περισσότερες φορές – κυρίως αρχικά αλλά και εν συνεχεία, σε αρκετές περιπτώσεις- με ανυπαρξία έστω και των στοιχειωδών «διαπιστευτηρίων». Εστω και μιας επιδερμικής τήρησης των βασικών κανόνων ασφάλειας και υγιεινής τους για τις πρωτοεισερχόμες και έστω και μιας ικανής είσπραξης θεμελιώδους συχνότητας ουσιαστικής επαφής με τον Κ τους για αρκετές από τις παλαιότερες.

Το να παραιτείσαι εξουσίας ή ελέγχου.(και αντίστροφα το να έχεις τον ψυχολογικό έλεγχο ή να ασκείς εξουσία), δεν είναι διόλου απλή και εύκολη υπόθεση. Αντιθέτως.

Απολύτως λογικοί άνθρωποι, γυναίκες που στην καθημερινότητα τους αντιμετωπίζουν πλείστες όσες δυσκολίες και προκλήσεις σε μια πλειάδα επαγγελμάτων από χειρονακτικά μέχρι τα πιο σύνθετα επιστημονικά, χάνουν κάθε αίσθηση μέτρου και οργανωμένης σκέψης όταν αρχίζει το «play» ή ακόμα και όταν μπαίνουν σε διάθεση ή συναίσθημα «play» και είναι έτοιμες να πιστέψουν τα πάντα! Και το σημαντικότερο, έτοιμες να παραδώσουν ή να υποστούν τα «πάντα», όχι μόνο ως αποτέλεσμα αμάθειας και απειρίας, αλλά και μιας αναιτιολόγητης πρόωρης έκστασης, που στις περισσότερες φορές αχυροτροφοδοτείται. Δεν καθοδηγούνται από αυτό που λαμβάνουν, αλλά στην ουσία από αυτό που έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι λαμβάνουν.

Το φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί ως φαιδρό, είτε ως θλιβερό, είτε ως ελαφρύ, αναλόγως τη διάθεση του καθενός τη δεδομένη στιγμή που το λαμβάνει γνώση ή που το σχολιάζει.
Και ίσως, να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία, αφού σε τελική ανάλυση, οι γυναίκες του χώρου που έχουν ανακαλύψει και αποδεχτεί ξεκάθαρα και αναμφίβολα την ιδιότητα τους είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της κοινωνίας και η θρησκοληψία τους συνήθως περιορίζεται μέσα στους «τέσσερεις τοίχους του πλαισίου που εισέρχονται», έτσι δεν είναι?

Μμμμμναι. Όχι ακριβώς. Αφενός πολύ σπάνια η θρησκοληψία περιορίζεται μέσα στο πλαίσιο (είναι αυτό που λένε “άμα το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες”) και αφετέρου, έχω τη βάσιμη υποψία ότι αυτού του είδους οι μονολιθικές θρησκευτικού τύπου αντιμετωπίσεις βλάπτουν τις ίδιες παρά τις ωφελούν – με αποτέλεσμα τελικά όχι μόνον να εισέρχονται αλλά να παραμένουν για καιρό σε εκτός του στόχου τους κατευθύνσεις.

Το πιο επισφαλή για αυτές δείγμα θρησκοληψίας είναι η απόλυτη αξία που δίνουν στους Κ και στο πλαίσιο. Όχι των Κ και του πλαισίου έτσι γενικώς και αφηρημένως αλλά του Κ και του πλαισίου που εισέρχεται έκαστη εξ αυτών. Καίτοι υποτίθεται ότι οι «σοβαροί» Κ (γκουχ, γκουχ) του χώρου, ουδέποτε ισχυρίζονται ότι το πλαίσιο τους είναι το καλύτερο που υπάρχει, είναι κάτι παραπάνω από σύνηθες το να δει κανείς ότι η κυρίαρχη αντίληψη που επικρατεί στις περισσότερες s είναι αυτή ακριβώς «O K μας και το πλαίσιο που μας έχει βάλει είναι το καλύτερο που υπάρχει» Και όταν λέμε το καλύτερο, εννοούμε το «ολοκληρωμενότερο», το «πολυδιαστατικότερο», το «ποικιλομορφότερο», το «εσωτερικότερο», το «βαθυτερότερο» κλπ. – όπως αντιλαμβάνεστε, η παραπάνω άτεχνη και ανόητη λεξιπλασία είναι σκόπιμη, για να επισημάνει ακριβώς την ανοησία του πράγματος.

Το φοβερό δεν είναι ότι οι Κ πλασάρουν την ιδέα αυτή. Σε τελική ανάλυση οι περισσότεροι είναι «έμπορες» (όχι έμποροι – «έμπορες») που είδαν φως και μπήκαν για τυχόν αρπαχτή άγρα υποψήφιων θυμάτων ή αφελώς ευρισκόμενοι στο χώρο ή απλά μικροί οπουδήποτε αλλού, οπότε είναι αναμενόμενο να πουλάνε τη πραγμάτια τους, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά γίνεται. Το πρόβλημα είναι βασικά στη θρησκοληψία των s. Αυτών δηλαδή, που όπως είπαμε παραπάνω παρκάρουν τη κοινή λογική τους μαζί με το αυτοκίνητο τους, οχτώ τετράγωνα πιο κάτω από τον τόπο που συναντούν τον Κ τους.

Δεν θα σταθώ σε παραδείγματα, εκατοντάδες τραγελαφικά υπάρχουν για όσους/όσες γνωρίζουν τον χώρο.

Όμως όλα αυτά – και η «κοινή» λογική που τα υποκινεί ή που θα έπρεπε εν πάση περιπτώσει να τα υποκινεί – εξανεμίζονται σε μια στιγμή που βάζουν τον εαυτό τους εντός πλαισίου. Εκεί ο Κ τους γίνεται ο πληρέστερος και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, θα τις προστατεύσει από κάθε τι κακόν, θα θεραπεύσει κάθε νόσον και πάσαν μαλακίαν, θα τις θωρακίσει από την κακιά την ώρα και γενικώς θα φέρει την πολυπόθητη λύτρωση.

Διότι τελικά, αυτό ψάχνουν στη ζωή τους. Λίγη μαγεία.

Ας παραμερίσουν για λίγο το αραχνοΰφαντο πέπλο της μαγείας και απλά ας αναρωτηθούν.
Σε μια κοινωνία που εδώ και χρόνια το σύνολο των γυναικών σχεδόν στην απολυτότητα του, έχουν στρέψει τις απανταχού κεραίες τους και καταναλώνουν όλη τη φαιά ουσία του εγκεφάλου τους στο να ανακαλύψουν την απάντηση στο μέγα ερώτημα «μα που πήγαν οι άντρες?», μόνο στο μεγαλύτερο BDSM φόρουμ στην Ελλάδα, μέχρι την εποχή που γράφτηκε αυτό το άρθρο, έγιναν μέλη 1014 που δήλωσαν Master, ποσοστό 15,59% (!!!) σε σύνολο 6,506 μελών.

Όπως έγραψα, απλά ας αναρωτηθούν…