Tιμωρία στη σχέση / πλαίσιο της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ/υποταγής (D/s)

Εισαγωγή

Στα χρόνια της ενεργής και συνειδητής ενασχόλησης μου με το BDSM, έχω δει, ακούσει και διαβάσει πολλά και διαφορετικά γι αυτό το θέμα. Αν και γράφω αυτό το  κείμενο με αφορμή την μαρτυρία μιας προσφιλούς υποτακτικής, (για πρόσφατη τιμωρία της, στη νέα της σχέση), την οποία συμβουλεύω ως μέντορας, ο κύριος σκοπός και στόχος του, είναι η πρόκληση προβληματισμού και σκέψεως, τόσο στον πραγματισμό, όσο και την χρήση αλλά και χρησιμότητα της τιμωρίας.

Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έτσι και κάθε είδους σχέση που διαμορφώνει στο πέρασμά του, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κάθε φορά. Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ληφθεί ως καθολικός κανόνας, όπως και κανένα στοιχείο του κειμένου μου, δεν πρέπει να εισπραχθεί ως (έστω και πρόθεση από μέρους μου για) δημιουργία ενός manual για την τιμωρία στο D/s.

Κάθε Κυρίαρχος, έχει τόσο την δική του προσωπικότητα, γνώση και εμπειρία, όσο και τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες, και κάθε υποτακτική ανταποκρίνεται επίσης με τον δικό της ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο.

Συνεπώς, κάτι που λειτουργεί αποτελεσματικά ως τιμωρία σε μια σχέση D/s, μπορεί να μην έχει αντίστοιχο, ή και κανένα, αποτέλεσμα σε μια άλλη.

Εντούτοις, πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, ως μια αρχική βάση θεώρησης και κατανόησης του χώρου, και το κυριότερο, συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά το BDSM, φρονώ δε, πως καθένας οφείλει από το δικό του μετερίζι, να συνδράμει προς αυτό τον σκοπό με υπευθυνότητα, καταθέτοντας τις σκέψεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει στο διάβα του.

Ετσι, (αν και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπερδέψει ή να παραπληροφορήσει τον αναγνώστη), η συγγραφή τέτοιων κειμένων, βοηθά και προσθέτει στην πληρέστερη κατανόηση και αντιμετώπιση του BDSM, ως πολύπλευρου και πολυδιάστατου εναλλακτικού ερωτικού χώρου.

…………

Κατ’ αρχάς η αναφορά μου έγκειται στην ουσιαστική τιμωρία στο D/s και όχι σε παιχνίδια μεταξύ Kinky εραστών.

Πρίν την συνέχεια της ανάγνωσης, φρονώ πως είναι χρήσιμο να διαβαστεί παλαιότερο κείμενο μου http://bdsm-thoughts.blogspot.com/2011/07/m.html

…………

1. Τιμωρία ΜΟΝΟ ως μέσο εκπαίδευσης/συμμόρφωσης

Η υποταχτική, εισερχόμενη σε αυτό τον χώρο ή μπαίνοντας σε μια νέα σχέση D/s, εκπαιδεύεται από τον Κύριο της, ώστε να μάθει πως να τον ικανοποιεί, να της γίνουν γνωστά τα νέα της καθήκοντα, οι τρόποι συμπεριφοράς της, οι κανόνες που διέπουν την σχέση κλπ, αλλά και να αποκτήσει όλα εκείνα τα απαιτούμενα που θα την βοηθήσουν, τόσο στην προσωπική της ανάπτυξη και ωρίμανση, όσο και στην ομαλή ένταξή της στο καινούριο και απαιτητικό περιβάλλον.

Δηλαδή εισχωρεί σε ένα αλλιώτικο και πρωτόγνωρο πεδίο μάθησης. Ωστόσο οι μορφές της εκπαίδευσής της, σε ένα σωστά δομημένο D/s πλαίσιο, παραμένουν στις θεμελιώδεις αρχές.

1. Θετική ενίσχυση (Positive Reinforcement)

2. Αρνητική ενίσχυση (Negative Reinforcement)

3. Θετική (άμεση) τιμωρία (Positive Punishment)

4. Αρνητική (έμμεση) τιμωρία (Negative Punishment)

5. Απόσβεση (Extinction):

Πολλοί Κυρίαρχοι, αγνοούν λόγω απειρίας ή έλλειψης γνώσης, το σημαντικό κομμάτι της αρνητικής ενίσχυσης της υποτακτικής, και (προσπαθούν να) διορθώνουν την κακή συμπεριφορά κατευθείαν με την επιβολή τιμωρίας.

Επίσης πολλοί Κυρίαρχοι, κάνουν το λάθος να παραβλέπουν ή να παραλείπουν την ουσιώδη πρακτική της θετικής τιμωρίας και εδραιώνουν μόνο το σύστημα της αρνητικής τιμωρίας.

Αυτή η ανεπάρκεια ή αμέλεια, μπορεί να έχει, μακροπρόθεσμα, αρνητικές επιπτώσεις τόσο για την ομαλή εξέλιξη της σχέσης, όσο και για την ψυχοσύνθεση της υποτακτικής.

Σε κάθε περίπτωση, η τιμωρία, πρέπει να δίδεται μόνο σε περιπτώσεις ανάρμοστης συμπεριφοράς της υποτακτικής ή για την παράβαση κανόνων που έχει θέσει ή θέτει ο Κυρίαρχος, και που οφείλει η υποτακτική να τηρεί απαρέγκλιτα.

Σε κάθε περίπτωση επίσης, πρέπει να γίνεται σαφές στην υποτακτική, ότι τιμωρείται η συμπεριφορά της και όχι η προσωπικότητά της, και ότι η τιμωρία είναι φυσική συνέπεια της πράξης της και όχι η εξωτερίκευση της απόρριψης της από τον Κυρίαρχο στην οντότητά της

Πρέπει επίσης ο Κυρίαρχος να έχει την πλήρη αίσθηση πως η τιμωρία δεν μαθαίνει στην υποτακτική τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να το κάνει, και άρα δεν έχει υψηλή μορφωτική αξία.

2. Σκοπός της τιμωρίας

Η τιμωρία, είναι ένα από τα πολλά εργαλεία που έχει στην διάθεσή του ο Κυρίαρχος, κυρίως για να:

α. διορθώσει τις λανθασμένες ενέργειες της υποτακτικής,

β. συμμορφώσει τις παραλείψεις της,

γ. ενισχύσει την υποταγή της.

3. Αποτελεσματικότητα της τιμωρίας

Το κατά πόσον αποτελεσματική θα είναι μια τιμωρία, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ένας από τους σημαντικότερους είναι. οι προϋπάρχουσες σχέσεις μεταξύ Κυριάρχου και υποτακτικής, τόσο στο χρόνο όσο και στη ποιότητα που τις διέπουν.

Μολαταύτα, η δραστικότητα της τιμωρίας, εναπόκειται στο πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνεται. Πρέπει να εφαρμόζεται με συνέπεια, στον απαιτούμενο χρόνο και με σταθερότητα, σε κάθε παράπτωμα της υποτακτικής.

Η τιμωρία αφενός δεν πρέπει να είναι εξοντωτική, αφετέρου πρέπει ο Κυρίαρχος να έχει δομήσει το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε η υποτακτική να μπορεί να βασιστεί σε αυτό και να επιστρέψει ουσιαστικά μετά το τέλος της τιμωρίας.

Η πλήρης κατανόηση από την υποτακτική, για το πώς και γιατί δεν ήταν σωστή η συγκεκριμένη συμπεριφορά της και άρα του γιατί υπέστη την συγκεκριμένη τιμωρία, μπορεί να την κάνει αρκούντως δραστική, ώστε να μην χρειαστεί η επανάληψη της στο μέλλον για το ίδιο παράπτωμα.

Φυσικά, δεν πρέπει ο Κυρίαρχος να λησμονεί πως η αποτελεσματικότητα της τιμωρίας λειτουργεί και αποτρέπει κυρίως πυροσβεστικά. Δεν αλλάζει από μόνη της τον χαρακτήρα της υποτακτικής.

Η σχέση D/s λόγω του ότι είναι εκ της φύσης της άνιση, ο Κυρίαρχος έχει την ευθύνη να μην είναι άδικος στην επιλογή και επιβολή της τιμωρίας. Ο Κυρίαρχος οφείλει να χρησιμοποιεί την δύναμη του με σύνεση και αίσθηση δικαίου.

4. Τιμωρία, όχι εκδίκηση. Παραδειγματισμός, όχι εξόντωση.

Πρέπει να καταστεί απόλυτα σαφές στην υποτακτική, (όχι μόνο λεκτικά) πως τιμωρείται για κάτι που είναι απαραίτητο και που θα βοηθήσει τόσο την σχέση, όσο και την ίδια μέσα σε αυτή. Δεν πρέπει η υποτακτική να νιώσει πως την εκδικείται ο Κυρίαρχος, όσο σκληρή και να είναι η τιμωρία της.

Μπορεί να υπάρξουν πολύ σκληρές τιμωρίες, που δεν θα την εξοντώσουν, ούτε σωματικά, ούτε συναισθηματικά.

Σε μια βίαιη αντίδραση του Κυρίαρχου, την ώρα του παραπτώματος, είναι δύσκολο να διαχωρίσει η υποτακτική το ύφος της ενέργειας.

Ο Κυρίαρχος πρέπει να ελέγξει τον θυμό του (αν και κάποιες φορές ή έκφρασή του, δρα καταλυτικά) και να δώσει στην υποτακτική να καταλάβει πως δεν αντιδρά λόγω της αλλαγής στην διάθεσή του, αλλά με βάση του τι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί το πρόβλημα.

Η υποτακτική πρέπει να συνδέσει στο μυαλό της, την τιμωρητέα συμπεριφορά με την τιμωρία και όχι με την αναιτιολόγητη προαίρεση του Κυρίαρχου.

Το ζητούμενο είναι να επανορθωθεί το εσφαλμένο φέρσιμό της, συγκεκριμένα και όχι να απομακρυνθεί η υποτακτική από την αίσθηση ασφάλειας που νιώθει με τον Κυρίαρχό της.

5. Σχεδιασμός της τιμωρίας.

Η ενστικτώδης (παρορμητική) αντίδραση του Κυρίαρχου πρέπει να αποφεύγεται. Η τιμωρία της υποτακτικής έχει συγκεκριμένο σκοπό και στόχο. Να επιδράσει θετικά στην μετέπειτα συμπεριφορά της υποτακτικής και να ενεργήσει αποτρεπτικά σε άλλη ανεπιθύμητη ενέργεια. Το τελευταίο μπορεί να δοθεί και ως αντικίνητρο. Δηλαδή να είναι κάτι που η υποτακτική δεν θέλει πράγματι να υποστεί.

Αρα πρέπει να σχεδιαστεί σε αυτή την βάση.

Δεν έχει μεγάλη σπουδαιότητα το πόσο αυστηρή θα είναι (αναλόγως το παράπτωμα και το στάδιο εκπαίδευσης), όσο το ότι με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να είναι για την υποτακτική επιθυμητή και οικεία.

Ο Κυρίαρχος πρέπει να διασφαλίσει, πως η τιμωρία που θα επιβάλει, δεν θα περιέχει καταστάσεις, που θα είναι μεν δυσάρεστες για την υποτακτική, αλλά απαραίτητες για την υγεία της.

Για παράδειγμα δεν πρέπει να υπάρχει απαγόρευση στο να φάει ή να πιεί νερό κλπ, ή ο κίνδυνος να μολυνθεί ή να τραυματιστεί (σωματικά ή ψυχικά)

Ο Κυρίαρχος τιμωρεί την λάθος συμπεριφορά, δεν κακοποιεί την υποτακτική.

Επίσης δεν πρέπει η τιμωρία να εξομοιωθεί με ενέργειες που ευχαριστούν την υποτακτική σε άλλες συνθήκες, όπως η στέρηση οργασμού, η βίαια πρωκτική είσοδος, το μαστίγωμα, η χρησιμοποίηση ως αντικείμενο, ο εξευτελισμός κλπ.

Αν γίνει κάτι τέτοιο, α. ο Κυρίαρχος στέλνει στην υποτακτική συγκεχυμένα μηνύματα και β. υπάρχει ο κίνδυνος να στρέψουν την υποτακτική να αποζητά και να προκαλεί την τιμωρία της.

Μην μπερδέψετε την τιμωρία με γνωστά tools/accessories ή πρακτικές που χρησιμοποιούνται για κοινή απόλαυση.

Κρατήστε κάποια tools και κάποιες πρακτικές μόνο για τις τιμωρίες.

Για παράδειγμα αν στο play χρησιμοποιούνται nipple clamps, στην τιμωρία ας εφαρμοστούν breast vice crusher, αντί leather flogger να χρησιμοποιηθεί flogger rattan, αντί για riding crop, ένα συγκεκριμένο single tail whip κλπ.

6. Επικοινωνία στην τιμωρία (Πριν, “κατά την διάρκεια”, μετά)

Είναι απαραίτητη. Η υποτακτική πρέπει να συνειδητοποιήσει γιατί τιμωρείται. Να εξηγηθεί με σαφήνεια πριν την τιμωρία της, τι έκανε λάθος, αλλά και το ποια θα ήταν η επιθυμητή/σωστή συμπεριφορά από αυτήν. Δηλαδή πως θα έπρεπε να φερθεί, για να μην τιμωρηθεί.

Επίσης πρέπει να εξηγηθεί επαρκώς το τι περιλαμβάνει η τιμωρία.

Πρέπει η υποτακτική να μην τρομάξει/φοβηθεί σε βαθμό που θα την κάνει να κλειστεί στον εαυτό της, και έτσι να μην μεταδώσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις της στον Κυρίαρχο, από την επίδραση της τιμωρίας πάνω της και ιδίως μέσα της.

Ο Κυρίαρχος πρέπει να διασφαλίσει πως η τιμωρία θα έχει αποτέλεσμα και στον μέλλοντα χρόνο.

7. Χρόνος επιβολής και διάρκεια της τιμωρίας

Όταν η υποτακτική κάνει ένα παράπτωμα, ή έχει λανθασμένη συμπεριφορά και φέρσιμο, σε πολλές περιπτώσεις είναι λογικό να θυμώνει τον Κυρίαρχο, όταν δε, δεν είναι αναμενόμενο το λάθος, ακόμα και να τον στεναχωρεί. Ένα δύσκολο κομμάτι λοιπόν είναι το να μην αποφασίζει την τιμωρία το συναίσθημα του Κυρίαρχου, αλλά η λογική του.

Αυτό, γιατί η αποτελεσματικότητα της τιμωρίας, εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό, από τον χρόνο αντίδρασης του Κυρίαρχου. 

Αν καθυστερήσει στην επιβολή της για να του περάσει ο μη ελεγχόμενος θυμός του, και εκφράσει σε άκαιρο χρονικό σημείο την δυσαρέσκεια του και την τιμωρία, η υποτακτική θα μπερδευτεί σε σημείο ακόμα και να μην κατανοήσει πλήρως το νόημα της τιμωρίας. Είναι δε, πιθανόν να θεωρήσει ότι την αδικεί ο Κυρίαρχός της, αλλά και να νιώσει ανασφάλεια απέναντί του.

Η διάρκεια της τιμωρίας επίσης, είναι σε άμεσο συσχετισμό με την βαρύτητα του παραπτώματός της υποτακτικής. Λειτουργεί πολύ πιο εποικοδομητικά ο βραχύς χρόνος διάρκειας, γιατί επιτρέπει στην υποτακτική να αισθανθεί την λήξη της και να εστιάσει στη λανθασμένη συμπεριφορά της, όχι στην τιμωρία. 

Αν μια τιμωρία έχει μακρύ χρόνο διάρκειας, είναι πολύ πιθανό, η υποτακτική να ξεχάσει γιατί της επιβλήθηκε η τιμωρία (δηλαδή την ουσία) και να επικεντρωθεί μόνο στην τιμωρία.

Ωστόσο, κάποια παραπτώματα είναι ιδιαιτέρως σοβαρά, εκεί ο Κυρίαρχος μπορεί να αφαιρέσει ορισμένα προνόμια της υποτακτικής για μεγάλο εύρος χρόνου, σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και οριστικά.

8. Κατανόηση του λάθους της, όχι αίσθηση ενοχής.

Πρέπει ο Κυρίαρχος να δημιουργήσει με ξεκάθαρο τρόπο, την απαραίτητη εικόνα στην υποτακτική να κατανοήσει το λάθος της και όχι να νιώσει βαθιά ένοχη για την πράξη της. Αν συμβεί το δεύτερο και πάλι εισπράττει την τιμωρία, αλλά με αναποτελεσματικό και το πιθανότερο άδικο τρόπο.

9. Αναλογικότητα της τιμωρίας

Η επιβαλλόμενη τιμωρία από τον Κυρίαρχο, πρέπει να συνδέεται με την αρχή της αναλογικότητας. Να προϋποθέτει δηλαδή ότι η αυστηρότητα της τιμωρίας, δεν υπερβαίνει ό,τι είναι αναγκαίο για να επιτευχθεί η συμμόρφωση της υποτακτικής στο συγκεκριμένο παράπτωμά της.

Ετσι πρέπει να ληφθούν υπόψη, τρεις παράγοντες

Α. Καταλληλότητα της τιμωρίας: Για να είναι ορθή η τιμωρία, πρέπει να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Β. Αναγκαιότητα της τιμωρίας: Υπάρχουν περιπτώσεις που ενώ είναι κατάλληλη η επιβολή τιμωρίας, είναι πιο δυσάρεστη από το αναγκαίο για την συμμόρφωση της υποτακτικής.

Γ. Συνάφειας μέσου προς τον σκοπό: Πρέπει να υπάρχει λογική σχέση μεταξύ της τιμωρίας με τον σκοπό της.

Το να επιλέγεται από τον Κυρίαρχο, η ίδια τιμωρία για κάθε παράπτωμα της υποτακτικής, είναι μια λάθος πρακτική. Με αυτό τον τρόπο, η υποτακτική δεν θα συνειδητοποιεί την σοβαρότητα του κάθε παραπτώματος της και θα είναι δύσκολο να διορθωθεί με τον επιθυμητό τρόπο.

Πρέπει να κατανοήσει το κάθε λάθος της, και ότι αυτό αξιολογείται σωστά από τον Κυρίαρχο, ο οποίος της επιβάλει την ανάλογη τιμωρία.

Ο Κυρίαρχος οφείλει να είναι δίκαιος με την υποτακτική του και στην αυστηρότητά που επιδεικνύει, να λαμβάνει υπόψιν του όλους τους παράγοντες που οδήγησαν στο λάθος. Για παράδειγμα μεγάλη σημασία έχει η πρόθεση της υποτακτικής, όπως και το να αναγνωρίζεται η ειλικρινή προσπάθεια της υποτακτικής να εκτελέσει την διαταγή κλπ

10. Σταθερότητα / συνέπεια

Η συνέπεια από τον Κυρίαρχο, είναι επίσης ένας από τους σημαντικούς παράγοντες για να είναι αποτελεσματική η τιμωρία στην υποτακτική.

Ο Κυρίαρχος αποτελεί μοντέλο παραδειγματισμού και υπόδειγμα σταθερής συμπεριφοράς για την υποτακτική.

Για να απαιτεί από την υποτακτική συνεπή συμπεριφορά, πρέπει να την υποδεικνύει πρωτίστως ο ίδιος.

Είναι λάθος, την μια να παραβλέπεται ένα παράπτωμα και την άλλη να τιμωρείται. Τα συναισθήματα που τρέφει ο Κυρίαρχος για την υποτακτική, δεν πρέπει να επηρεάζουν ούτε την συνέπειά του, ούτε την σταθερότητά του.

Πρέπει οι κανόνες, αρχικά να είναι ξεκάθαροι και στη συνέχεια να τηρούνται. Να καταστεί σαφές πως κάθε παραβίαση κανόνα, λανθασμένη συμπεριφορά, απρεπές φέρσιμο κλπ, κάθε φορά θα τιμωρείται ανάλογα.

Επίλογος

Η υποτακτική στην εκπαίδευσή της, χρειάζεται κίνητρα και τεχνικές ενίσχυσης θετικής συμπεριφοράς. Οσο αυτά παρέχονται από τον Κυρίαρχο, τόσο θα λιγοστεύουν οι πιθανότητες τιμωρίας της υποτακτικής.

Και οι δυο προβλέπουν σε μια όμορφη σχέση και στη συνεχή εξέλιξή της. Η υποτακτική δίνει πολύ μεγάλη σημασία στην προσοχή του Κυρίαρχου, και η στάση της επηρεάζεται σε εξαιρετικό βαθμό, από το πώς την διαχειρίζεται.

Παίζει σημαντικότερο ρόλο η επιβράβευσή της όταν κάνει κάτι που ικανοποιεί τον Κυρίαρχο, παρά η τιμωρία της όταν κάνει λάθος.

Αν στο υποσυνείδητο της υποτακτικής περάσει η τιμωρία ως αναπόφευκτη διαδικασία, σύντομα θα παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Θα γίνει κάποια που διεκπεραιώνει τις εντολές υπό τον φόβο της τιμωρίας και δεν θα εκφράζεται μέσα απ’ όσα κάνει για να ικανοποιήσει τον Κύριο της. Ετσι σταδιακά θα χαθεί και ο έλεγχός της, αλλά και η ουσιαστική υποταγή της.

Η τιμωρία δεν είναι η βάση της πειθαρχίας που απαιτείται σε μια D/s σχέση. Είναι απλά, ένας από τους πολλούς τρόπους που διαθέτει ο Κυρίαρχος για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το σημαντικότερο όλων είναι, ο Κυρίαρχος να δημιουργεί, να ενισχύει και να εξελίσσει την διάθεση της υποτακτικής να τον ικανοποιεί, αντλώντας και η ίδια ικανοποίηση από αυτό.

Χρειάζεται και από τους δύο, να αφιερώσουν χρόνο και να δαπανήσουν αυτόν τον απαιτούμενο χρόνο και ενέργεια, για την όσο το δυνατόν επιτυχέστερη πορεία της σχέσης.

Ο Κυρίαρχος με την προϋπόθεση ότι γνωρίζει καλά τον εαυτό του, πρέπει να γνωρίσει κ α λ ά και την υποτακτική του. Και αυτή η διαδικασία να οδηγεί στο πιο βαθιά. Ολοένα και πιο βαθιά...

O Kυρίαρχος και η υποτακτική, όπως κάθε άνθρωπος, βρίσκονται διαρκώς μέσα στο στάδιο της συνεχούς εξέλιξης και βελτίωσης, έτσι και η σχέση τους αναπτύσσεται και εξελίσσεται μαζί τους.

Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με τις μεθόδους της τιμωρίας που επιβάλλονται και απαιτούνται μέσα στη σχέση, για να την κάνουν καλύτερη.

Tips

1. Περίπτωση υποτακτικής που δεν συμμορφώνεται και επαναλαμβάνει / εξακολουθεί λανθασμένη συμπεριφορά

Α. Μη επαρκώς προσοχή ή εσφαλμένη επιβολή τιμωρίας από τον Κυρίαρχο

Β. Βαθύτερα ψυχολογικά αίτια της υποτακτικής

Γ. Ασυμβατότητα της σχέσης.

2. Αρνητική ενίσχυση.

Είναι τα κίνητρα που δίδονται στην υποτακτική, ώστε όταν αρθούν, διευρύνουν την πιθανότητα να συμβεί μια αντίδραση.

3. Σύστημα βελτίωσης αποφυγής.

Είναι μια μορφή αρνητικής ενίσχυσης (απωθητικό ερέθισμα) για να αποτρέψει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

4. Μια άλλη οπτική.

Συνήθως οι τιμωρίες γίνονται για να προκαλέσουν ένα αρνητικό ή δυσάρεστο συναίσθημα στην υποτακτική.

Σε ήπιας μορφής παραπτώματα, δοκιμάστε την στέρηση ενός ευχάριστου ερεθίσματος από την υποτακτική.

5. Ερέθισμα και αντίδραση.

Πρέπει να ερευνούνται οι δεξιότητες και οι γνωστικές ικανότητες της υποτακτικής. Πχ, δυνατότητα αντίληψης, ικανότητα κρίσης, βαθμός αυτοπεποίθησης, μνήμη, ικανότητα πρόσληψης και συγκράτησης πληροφοριών, προσοχή, επίπεδα άγχους και ανασφάλειας κλπ

5Β Πολλοί πιστεύουν πως το ερέθισμα ως γεγονός προεξάρχει της συμπεριφοράς. Εξετάστε την θεώρηση, το ερέθισμα ως γεγονός να επακολουθεί τη συμπεριφορά. Δηλαδή, αν μια συμπεριφορά της υποτακτικής, έχει επωφελείς συνέπειες και ενισχύεται από τον Κυρίαρχο, τότε αυτό θα την ωθήσει να την υιοθετήσει.

6. Χρόνος για την υποτακτική.

Απαιτείται αυτός ο χρόνος, για να αποβάλει συνήθειες του παρελθόντος, φοβίες, ντροπές, ανασφάλειες κλπ και με την σωστή καθοδήγηση του Κυρίαρχου, να βιώσει την επιθυμητή κατάληξη της εξέλιξής της μέσα στην φύση της.

7. Αντιμετώπιση των φοβιών της υποτακτικής μέσα στο βίωμα της τιμωρίας.

8. Πρέπει ο Κυρίαρχος να δώσει την πρέπουσα σημασία στην απόσβεση. Στην διαδικασία δηλαδή που παύουμε να ενισχύουμε μια συμπεριφορά, ώστε αυτή να απαλειφτεί.