Σκόπιμη πρόκληση ήττας / αποτυχίας, από τον Κ, στην σκλάβα.

Σε μια από τις συζητήσεις που είχα με μια σκλάβα, (η οποία βιώνει το M/s επί 8 χρόνια σε 24/7 βάση), σε κάποιο από τα Mind Games που της κάνω, ακολούθησε ο παρακάτω ο διάλογος.

- ΑΝ ΠΡΟΣΘΕΤΑ …, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ …., ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ…, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ;
- σε αυτη την περιπτωση νομιζω θα τα εχανα.... αλλα στην πορεια θα τα καταφερνα...
- ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΩ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΘΑ ΚΑΥΛΩΝΕΙΣ   ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...
  ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΣ?
- μάλιστα Κύριε, θα τα κατάφερνα
- ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ μικρή
- γιατι χαμογελατε? θα τα καταφερνα.... ειμαι σιγουρη
- ΣΙΓΟΥΡΗ. ΟΜΟΡΦΑ. ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ
- χαμογελατε με δοση ειρωνειας η ευχαριστησης?
- ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ. ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΕΛΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΕΣ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ.
-Σας ευχαριστω Κυριε που πιστευετε.... σε αυτο που πιστευω....
σαφως αν θελετε να μην τα καταφερω τοτε ετσι θα γινει... μα τοτε τι νοημα θα εχει η προσπαθεια?
- ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΑΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΤTΕΣ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΠΕΙΣΜΑ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΒΙΩΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ
- αν μπορεις να νικησεις απο την αρχη γιατι να ηττηθεις?

Η απάντησή μου στην απορία της ξεκίνησε, έτσι

-ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ

"ΝΙΚΑΣ ΗΤΤΩΜΕΝΟΣ"

ΚΑΙ

"ΗΤΤΑΣΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ";

Αναλύω περισσότερο το θέμα, δημιουργώντας ένα κείμενο σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Πιστεύω, πως ο Κυρίαρχος, πρέπει να είναι φύση και θέση "VINCERE EST TOTUM", και αυτή τη νοοτροπία ζωής, να την περνά ως στάση, στην σκλάβα του, όμως

Στα πλαίσια της εκπαίδευσης, η σκλάβα πρέπει να διδάσκεται, κατευθύνεται και παιδεύεται, ΟΧΙ στο να μάθει να ικανοποιεί/υπηρετεί τον Κύριό της, διεκπεραιωτικά, (αλίμονο, κάτι τέτοιο είναι στείρο, πνίγει την έκφραση της σκλάβας και δεν την αφήνει να αισθανθεί σε βάθος την προσφορά της και όσα από αυτή, λαμβάνει μέσα της) ούτε στο να γίνει, απλά καλή.

Η εκπαίδευσή της, δεν πρέπει να αφορά μόνο στο να μάθει πώς να ευχαριστεί τον Κύριο της, μόνο στο να κατανοήσει τα νέα της καθήκοντα, τους τρόπους συμπεριφοράς της και τους κανόνες που διέπουν την σχέση κλπ.

Ο Κύριος που αναλαμβάνει την εκπαίδευση της σκλάβας του, οφείλει να της δώσει όλα όσα χρειάζεται τόσο στην προσωπική της ανάπτυξη και ωρίμανση, όσο και να της βγάλει κάθε δυνατότητά της, ώστε να τελειοποιηθεί.

Ένας από τους τρόπους, είναι το να την κάνει να αποτυγχάνει. Να της προκαλεί δηλαδή τεχνηέντως σκόπιμα την αστοχία της.

Και αυτό γιατί

Σε πολλά σημεία στο διάβα της στη ζωή, ως άνθρωπος και ως σκλάβα θα συμβεί να ναυαγήσουν οι προσπάθειες της, να υποστεί ήττες, να κάνει σφάλματα κλπ. Κάτι τέτοιο είναι χρήσιμο και ενδυναμώνει την προσωπικότητα, διδάσκει μέσα από το λάθος, οπλίζει με κουράγιο, ενισχύει την θετική συμπεριφορά κλπ

Όμως, παράλληλα και αρχικά, φέρνει και προκαλεί, θλίψη – πικρία… Κάποιες φορές δημιουργεί απελπισία και ένα δυνατό αίσθημα αποθάρρυνσης. Για κάποιο χρονικό διάστημα η ψυχοσύνθεση, κατευθύνεται στην αναχαίτιση, ακόμα και στην διακοπή, της προσπάθειας, καταναλώνοντας χρόνο να επεξεργαστεί τις νέες πληροφορίες, αλλά και να βάλει σε τάξη τα καινούργια συναισθήματα που έχουν προκληθεί.

Αυτός ο χρόνος, μπορεί να εξαλειφθεί, όταν ο Κύριος επιφέρει προμελετημένα την ήττα.

Έτσι η σκλάβα, δεν θα μείνει στην απογοήτευση, γιατί αυτή δεν θα είναι ουσιαστική, και θα έχει ενέργεια για μεγαλύτερη προσπάθεια. Σε μια κατασκευασμένη ήττα, το μέσα της σκλάβας έχει λάβει τα απαραίτητα σήματα ότι μπορεί να τα καταφέρει, και η δράση της επικεντρώνεται μόνο στον στόχο και στην επίτευξή του.

Δεν βιώνει δηλαδή το συναίσθημα της αποκαρδίωσης από την αποτυχία, γιατί αυτή δεν εισχωρεί εσωτερικά.

Δεν μπαίνει στον ψυχισμό παραίτησης λόγω απογοήτευσης, ο οποίος θα την αποτρέψει από το να επιχειρήσει ξανά, άμεσα. Και αυτό, γιατί το βάρος της ήττας της είναι επιφανειακό ψυχολογικά.

Μεγάλο και σημαντικό ρόλο βέβαια, παίζει η στάση του Κυρίαρχου σε όλο αυτό. Πως, σε ποιά σημεία και με ποιούς τρόπους, θα σταθεί στην εκπαιδευόμενή του, πως θα της εξηγήσει, πως θα την ενθαρρύνει, πως θα την καθοδηγήσει κλπ.