............................................. "Οταν θέλεις να έχεις κάτι που ποτέ πριν δεν είχες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ πριν δεν έκανες" .............................................

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

H διαδρομή μια vanilla (Mέρος 4ο)

Συνέχεια από το "Η διαδρομή μιας vanilla (Mέρος 3ο)"


Γύρισα στο σπίτι. Η μικρή είχε ετοιμαστεί σύμφωνα με τις οδηγίες μου. Ηταν πανέμορφη και καυτή. Θέλησα να την ξαναπάρω, αλλά υπήρχαν άλλα σχέδια σε προτεραιότητα.

-Είμαι έτοιμη Κύριε μου
-Όχι ακόμα. Στον τοίχο, με την πλάτη σε μένα. Κατέβασε τη φούστα σου
-Μάλιστα Κύριε

Πήγα και πήρα ένα paddle. Δερμάτινο. Την κάβλωνε πολύ να της κοκκινίζω τον κώλο. Της έριξα 20, δέκα σε κάθε κωλομέρι. Της έπιασα το μουνί, ήταν πολύ υγρή. Ομορφα. Πήρα ένα δονούμενο αυγό και το έχωσα στο μουνί της. Αναστέναξε από κάβλα. Εβαλα το ασύρματο τηλεκοντρόλ στη τσέπη μου και της είπα να ντυθεί. Υπάκουσε κοιτώντας με, με αυτό το σχεδόν ακαταμάχητο βλέμμα ευγνωμοσύνης.

Κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο. Δεν της είχα ευχηθεί ακόμα χρόνια πολλά. Μπορεί και να νόμιζε ότι το είχα ξεχάσει.




Βγήκα από το μπάνιο. Είχε αρχίσει να ντύνεται

-Δεν σου είπα να ντυθείς
-Νόμιζα ότι θα πάμε να φάμε
-Όταν σου πω εγώ θα πάμε
-Να ζητήσω μια χάρη;
-Όχι. Να έρθεις κοντά μου. Γδύσου


Εβγαλε το σουτιέν και το εσώρουχο της και με πλησίασε. Διστακτικά. Στάθηκε μπροστά μου

-Να ζητήσω μια χάρη;

Tην έπιασα από τα μαλλιά και την γονάτισα μπροστά μου. Οδήγησα το στόμα της ελάχιστα εκατοστά από τον πούτσο μου.

-Θέλω να πω πρώτα κάτι!
-Μπορείς να πεις πόσο τον θέλεις
-Δεν θέλω τώρα

Τη χαστούκισα

-Αυτό είναι για να μάθεις πως όποτε θέλω το κάνεις, δεν σε ρωτάω. Σε διατάζω
-…

Τη χαστούκισα πάλι. Ελάχιστα πιο δυνατά. Ταράχθηκε

-Και αυτό είναι για να μη λες ψέματα
-Δεν λέω ψέματα
-Πόσο τον θέλεις;
-Toν θέλω

Εφαγε ακόμα ένα χαστούκι. Δεν κατάλαβε γιατί. Ηθελα να μάθει. Όπως την κρατούσα από τα μαλλιά την τράβηξα προς τα μένα και έσκυψα προς το μέρος της. Το πρόσωπο μου κόλλησε στο δικό της

-Δεν σε ρώτησα αν τον θέλεις πουτάνα. Σε ρώτησα πόσο τον θέλεις. Θα μάθεις να είσαι ακριβής. Απάντησε μου.
-Τον θέλω πολύ, αλλά όχι έτσι

Της τον έχωσα στο στόμα. Αρχισε να τον ρουφάει και να τον γλύφει

-Κοίταξε με

Σήκωσε το βλέμμα της, είχε καβλώσει, αλλά είδα στα μάτια της, τη σύγχυση που είχε στο μυαλό της.

-Γίνεσαι η πουτάνα μου, όταν το ορίζω καριόλα. Όπως το ορίζω, οσο το ορίζω. Το όπου το ορίζω, το κράτησα. Ηταν πολύ νωρίς ακόμα.

Εγνεψε το κεφάλι της καταφατικά.

Ωραία, η μικρή ήταν από καλό υλικό. Ηταν ακόμα εύθραυστο, αλλά έπρεπε να το ενδυναμώσω. Πρώτα όμως έπρεπε να το καθαρίσω, να αφαιρέσω κάθε περιττό που την μάγκωνε και την περιόριζε. Και ήταν πολλά αυτά.

Το σημείο ήταν κρίσιμο. Πέρασε ένα διαφορετικό βράδυ που ξύπνησαν μέσα της αρκετά, αλλά από τη μια δεν ήταν ακόμα σε θέση να τα διαχειριστεί και να τα βάλει σε μια τάξη και από την άλλη ήταν αντιμέτωπη με συνήθειες πολλών ετών.

Είχε δημιουργήσει ένα κουκούλι. Ενιωθε ασφαλής μέσα σε αυτό το θύλακα προστασίας. Θωρακισμένη. Είχε όμως ξεχάσει, ή είχε αποτύχει ή δεν ήξερε το πώς να το κάνει, ότι ο σκοπός της ύπαρξης της είναι να γίνει πεταλούδα. Ότι ο στόχος της είναι να σπάσει το κουκούλι και να αποκαλύψει την ομορφιά της σε αυτό τον κόσμο και παράλληλα να γευτεί την ομορφιά της ζωής. Αυτό ακριβώς θα έκανα. Θα έσπαγα τούτο το περίβλημα.

Και όσο εύκολο φάνταζε πλέον, τόσο δύσκολο ήταν. Ενας εσφαλμένος χειρισμός από την πλευρά μου, θα εξαφάνιζε ότι όμορφο είχαμε ζήσει και στη θέση του θα άφηνε μια πικρή γεύση σε μένα και μια εσωτερική θλίψη στη μικρή. Αυτό το σημείο ήταν από τα ζωτικότερα, αλλά είχα επιλέξει τη διαδρομή μου.

Την έπνιξα με τον πούτσο μου και μόλις προσπαθούσε να βρει την αναπνοή της, την γύρισα και μπήκα στο υγρό μουνί της. Καρφώθηκα μέσα της και άρχισα να κινούμαι κυκλικά κρατώντας την δυνατά από τη μέση. Σταμάτησα και τη διέταξα να γαμηθεί πάνω μου μόνη της. Υπάκουσε, αλλά αυτά είναι προσαρμογές στη κάβλα. Εβαλα τα δάχτυλα μου στο στόμα της και τη διέταξα να τα σαλιώσει. Ακόμα και με την αίσθηση του αγγίγματος στην κωλοτρυπίδα της μετακινήθηκε λίγο, αλλά την έπιασα από τα μαλλιά και της το έχωσα στον κώλο αρχίζοντας να της τον γαμάω. Συνέχισα με δεύτερο δάχτυλο. Πιο αργά αυτή τη φορά. Το δέχτηκε καλύτερα απ ότι περίμενε. Ηταν κοντά στο να φτάσει, όταν βγήκα από μέσα της και μπήκα πίσω της.

Πονούσε αλλά οι κραυγές της ήταν αυτές της ηδονής. Την έχυσα στα κωλομέρια της και σταμάτησα. Την άφησα εκεί, στο πάτωμα. Εκεί την βρήκα και μετά από το γρήγορο ντουζ που έκανα.

-Τώρα ντύσου μικρή
-Γιατί με έκοψες;
-Για να μάθεις. Θα χύνεις μόνο όταν στο επιτρέπω.
-Γιατί δεν με αγκάλιασες; Γιατί έφυγες αμέσως;
-Δεν το κέρδισες.
-Τι έπρεπε να κάνω;
-Θέλεις να σου μάθω;
-Δεν μου αρέσει να μου φέρεσαι έτσι
-Ετσι σαν τι;
-….
-Σαν τι;
-Σαν πόρνη
-Ντύσου, θα το συζητήσουμε καθώς θα τρώμε

Σηκώθηκε και άρχισε να φορά τα ρούχα της. Αμίλητη. Εκανε ότι της ζητούσα, αλλά όχι με τον σωστό τρόπο. Το ήθελε αλλά το κράταγε. Ηδη μου είχε μιλήσει στον ενικό. Επρεπε να την πιέσω κι άλλο. Τώρα ήταν η ώρα.

Την πλησίασα. Περίμενε ότι θα την χαστουκίσω αλλά δεν φοβήθηκε. Την εξέπληξε ο ήρεμος τόνος της φωνής μου.

-Σου υποσχέθηκα 50
-Δεν θέλω τα λεφτά σου. Ηταν ένα παιχνίδι

Την έπιασα από το λαιμό. Ξαφνιάστηκε και σκιάχτηκε, αλλά ούτε καν κουνήθηκε προς τα πίσω.

-Μη με ξαναδιακόψεις όταν μιλάω μικρή

Το είδα στα μάτια της. Εκείνη η στιγμή ήταν καταλυτική. Αφέθηκε

-Μάλιστα,
-Δεν άκουσα τη συγνώμη σου
-Συγνώμη
-Συγνώμη τι;
-Συγνώμη …Κύριε

Σου υποσχέθηκα πενήντα. Σου έδωσα μόνο 20.

Παρέμεινε αμίλητη. Ξεκίνησα να ντύνομαι χωρίς να της δίνω σημασία. Μετά από λίγο άρχισε να κάνει το ίδιο. Η στιγμή ήταν κατάλληλη για τη μπλόφα μου.

-Θα σε πάω στο ξενοδοχείο σου. Ηταν όμορφα.
-…
-Όταν νιώσεις έτοιμη, ντύσου
-Μα, δεν θα πάμε για φαγητό;
-Θα το ήθελα, αλλά δεν έχει νόημα
-Πως θα έχει νόημα για σένα;
-Δεν θέλεις να μάθεις μικρή
-Μου αρέσει που με λες μικρή. Είναι τρυφερό, μου βγάζει προστασία...

Χαμογέλασα γλυκά.
-Αν σε ξαναδώ ποτέ, έτσι θα σε αποκαλέσω
-Δεν θα ξαναβρεθούμε;

Tην άφησα χωρίς απάντηση και πήγα στη τουαλέτα. Η μπλόφα μου ήταν ακόμα στον αέρα. Αν δεν έπιανε θα ήταν ζόρικο να ρεφάρω, αλλά ποτέ δεν κινήθηκα απαισιόδοξα. Αν συνέβαινε θα το αντιμετώπιζα. Μου άρεσε πολύ η μικρή για να τα παρατήσω. Ετσι και αλλιώς δεν είχα παίξει ακόμα το all in μου. Χαμογέλασα


Σταμάτησα το αμάξι, χωρίς να σβήσω τη μηχανή. Με κοίταξε

-Γύρνα το κεφάλι σου δεξιά
-Μάλιστα Κύριε μου

Εβγαλα από τη τσέπη μου ένα μαντήλι και της έδεσα τα μάτια. Δεν αντέδρασε καθόλου. Ηξερα ότι θα την κάβλωνε η κίνηση μου. Πάντα γούσταρα να καβλώνω τη μικρή μου. αλλά τώρα δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Δυνάμωσα τη μουσική και ξεκίνησα. Εκανα μια μεγάλη βόλτα και επέστρεψα στο σπίτι.

-Μείνε εδώ.
-Μάλιστα Κύριε

Ο κολλητός μου είχε σχεδόν ετοιμάσει τα πάντα. Τον έβαλα να προσέχει το αμάξι και μπήκα μέσα γρήγορα. Ο χώρος είχε γεμίσει μπαλόνια, ο μπουφές είχε στηθεί και όλοι-ες ήταν εκεί. Εκεί και η "αδελφή" της, έτσι αποκαλούσε την παιδική της φίλη. Θυμάμαι τα λόγια της όταν είχαμε πρωτομιλήσει –«Να της φερθείς καλά. Είναι χρυσή κοπέλα» μου είχε πει για τη μικρή. Και είχε δίκαιο.

Ηταν η ίδια που με πολέμησε με τις γνωστές ατάκες «Τι; Σε χτυπάει;!!! Φύγε τώρα μακριά του», «Τι ανωμαλίες είναι αυτές; Πρόσεχε! Θα σε βρούμε σε χαντάκι!!!», «Του μιλάς στον πληθυντικό?!!!», «τι σημάδι είναι αυτό; Που έχεις μπλέξει; Θα καλέσω την αστυνομία»… Τότε δεν καταλάβαινε, ούτε και τώρα βέβαια, αλλά έβλεπε ότι η φίλη της ήταν κ α λ ά. Εβλεπε τις αλλαγές της μικρής, ήξερε ότι την πρόσεχα, ότι της φερόμουν καλά. Αυτή είχε κανονίσει να έρθουν φίλες και φίλοι της. Ηταν όλα έτοιμα.

-Το τραγούδι είναι ready;
-Nαι ρε μαλάκα, η φωνή του κολλητού μου, πήγαινε φέρε την κοπέλα μέσα, την έχεις με δεμένα μάτια τόση ώρα!
-Της αρέσει, του είπα κλείνοντας του το μάτι.

Την έβγαλα από το αυτοκίνητο. Θα καταλάβαινε το χώρο, τις σκάλες. Τα είχε διανύσει εκατοντάδες φορές. Με πλάγια βήματα λοιπόν και διαδρομή ζικ-ζακ. Την έβαλα στο σπίτι με πίσω βήματα και την άφησα εκεί. Επικρατούσε πλήρη ησυχία. Με το ζόρι κρατιόντουσαν όλοι τους

Την πλησίασα αθόρυβα από πίσω.

-Λύσε τα μάτια σου
-Μάλιστα Κύριε
-ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΑ!!! ακούστηκε από τους είκοσι καλεσμένους και από τα ηχεία πλημμύρισε το χώρο, η μελωδία του αγαπημένου της “nothing compares 2 u”

-Χρόνια σου πολλά μικρή μου

To πρόσωπο της έλαμψε! Με αγκάλιασε κλαίγοντας σαν παιδί

-Σας ευχαριστώ Κύριε μου, Σας ευχαριστώ...

Τη φίλησα και τις τσίμπησα τις ρόγες της.

-Χαιρέτησε τους φίλους σου και μετά χόρεψε μικρή.
-Να σας φέρω κάτι να πιείτε, να σας περιποιηθώ…
-Πήγαινε
-Μάλιστα

Χοροπηδούσε σαν παιδί με τις φίλες της. Το χαμόγελο της είχε καλύψει όλο το πρόσωπο της. Aκτινοβολούσε η πουτάνα…


Είχε γδυθεί. Είχε στηθεί στο παράθυρο. Μου μίλησε χωρίς να με κοιτάξει

-Μάθε με. Δείξε μου πως σου αρέσει να είμαι

Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Αναψα τσιγάρο. Τα λεπτά περνούσαν

-Τι άλλο θέλεις; Mίλα μου.

Δεν της απάντησα. Ημουν βέβαιος πως θα καταλάβει.

-Κύριε…, σας παρακαλώ. Δείξτε μου πως σας αρέσει να γίνω. Κάντε ότι θέλετε.
-Στα τέσσερα. Στο πάτωμα
-Μάλιστα

Αναψα ένα κερί. Ακουσε τον αναπτήρα, αλλά δεν γύρισε. Την πλησίασα.

-Όταν σε μαστίγωσα με τη ζώνη μου, πόσο σου άρεσε ο πόνος που ένιωσες;
-Δεν ξέρω πόσο. Μου άρεσε Κύριε, ψέλλισε με ντροπή.

Η φλόγα του κεριού άρχισε να το λιώνει αμέσως. Το έγειρα και η πρώτη σταγόνα έπεσε στην όμορφη πλάτη της. Ηταν από ψηλά για να μη πονέσει πολύ, αλλά το ξάφνιασμα της ήταν μεγάλο. Αυτό την έκανε να βογκήξει. Γέμισα σχεδόν όλη τη πλάτη της, ύστερα τα κωλομέρια της και στη συνέχεια τις γάμπες της… Σταματούσα για λίγο ώστε να ανακουφιστεί και άρχιζα ξανά. Είδα την κωλοτρυπίδα της. Θα ήταν ωραία εικόνα να την κάνω κηροπήγιο όσο τη μαστιγώνω, αλλά ήταν too fast-too soon. Ωστόσο η μικρή είχε καβλώσει με τη διαδικασία. Ηταν στα 4 στο πάτωμα αφημένη στις ορέξεις μου

-Μου αρέσει Kύριε.
-Τι ακριβώς σου αρέσει πουτάνα;
-Δεν ξέρω, όλο αυτό
-Ποιο είναι αυτό σκύλα;
-…
-Πες το καριόλα, άστο να βγεί
-Ότι με κάνετε ότι θέλετε Κύριε
-Πόσο το θέλεις σκύλα;
-Πολύ, το θέλω πολύ
-Ζήτα το
-…

Η ζώνη μου έπεσε στη πλάτη της αρχίζοντας να σπάει τη κρούστα του κεριού και κάνοντας την μικρή να καβλώνει περισσότερο. Ναι, είχε αφεθεί, παρασυρμένη από τις πρωτόγνωρες αισθήσεις που την κατέκλυζαν, αλλά το ζητούμενο μου, ήταν να παραδοθεί. Είχα το σήμερα και το αύριο μόνο και ήταν πολύ σύντομο.

Οδήγησα το χέρι της στην υγρή φωλιά της

-Παίξε και γάμα το μουνί σου. Θα με χύσεις μέχρι να τελειώσω τις 30
-Δεν ξέρω αν μπορώ Κύριε
-Δεν σε ρώτησα. Σε διέταξα. Αν αποτύχεις θα ξεχάσεις πως είναι. Το κατάλαβες;
-Mάλιστα Κύριε

-…
-19
-20
-Φτάνω Κύριε, φτάνω
-21

-Όχι σκύλα. Δεν θα με χύνεις ποτέ χωρίς άδεια
-22
-23


Είχε καταλάβει, αλλά δεν ήξερε το πώς
-24
-Κύριε, δεν αντέχω άλλο

-Ζήτα μου να στο επιτρέψω σκύλα
-25
-Επιτρέψτε μου
-26
-Να χύσω Κύριε
-27
-Σας παρακαλώ

-Με παρακαλείς τι, πουτάνα;
-28
-Nα μου επιτρέψετε να χύσω Κύριε

-Ζήτα το
-29
-Σας παραρακαλώ, αφήστε να χύσω

-Τώρα γαμιόλα, δως τα μου
-30
-Χύνωωωω, αααχ, χυυυνωωωω…


Χάιδεψα απαλά τα σημεία που είχα μαστιγώσει, τα φίλησα και τα έγλυψα. Αυτή η εναλλαγή από το σκληρό στο μαλακό ήταν το κατάλληλο βάλσαμο. Η ευχαρίστηση και η τρυφεράδα που ένιωσε στο μυαλό της, εξαφάνισε κάθε πόνο.

Την πήρα στην αγκαλιά μου και χάθηκε μέσα της.
-Τα πήγες καλά μικρή
-Ευχαριστώ, ευχαριστώ…

-Τώρα θα πάμε να φάμε
-Να κάνω ένα ντουζ, να πάω να αλλάξω...
-Όχι. Δεν θα κάνεις ντουζ, δεν θα πας να αλλάξεις. Θα ντυθείς και θα έρθεις έτσι
-Μα…
-Ετοιμάσου
-Μάλιστα

Την κοίταξα. Κατάλαβε

-Μάλιστα Κύριε

Καθήσαμε σε ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα. Την παρατηρούσα. Ηταν χαρούμενη. Είχε σταθεί μόνο στα όσα προηγήθηκαν και όχι στη σημασία που είχαν.

Ωστόσο ξεκίνησε μια κουβέντα σχετικά

-Δλδ τώρα εμείς…, συνεχίζουμε;
-Tώρα αρχίζουμε μικρή
-Τι ακριβώς αρχίζουμε Κύριε;
-Αυτό ακριβώς που ζήτησες
-Τι ζήτησα;
-Nα σου μάθω. Να σου δείξω πως μου αρέσει
-Δεν μου έδειξες; Δεν μου είπες ότι τα πήγα καλά;
-Aν νομίζεις πως έχω πρόβλημα να σε χαστουκίσω στη ταβέρνα, κάνεις λάθος
-Συγνώμη, μου ξέφυγε. Θα συνηθίσω
-Δεν θα συνηθίσεις. Θα μάθεις
-Μάλιστα Κύριε
-Τι έλεγες μικρή;
-Δεν μου δείξατε; Δεν μου είπατε πως τα πήγα καλά;
-H μέρα έχει 24 ώρες μικρή.
-Δλδ συνέχεια έτσι θα είμαστε;
-Οσο το κερδίζεις
-…

O σερβιτόρος μας πλησίασε, άφησε δύο καταλόγους. Δεν είπα τίποτα.

-Καλώς τα παιδιά. Να σας πω τι έχω;
-Eυχαριστώ. Θα σε φωνάξω αργότερα.

Ανοιξα τον κατάλογο. Εκείνη δεν τον άγγιξε. Ηταν σκεπτική

-Θέλω να παραγγείλετε εσείς για μένα. Μου άρεσε
-Δεν είναι παιχνίδι αυτό μικρή. Αν ψάχνεις για παιχνίδια, στη παιδική χαρά
-Εξηγείστε μου
-Οταν κρίνω πως είσαι έτοιμη θα το κάνω
-…


Χόρευε αμέριμνη και χαρούμενη. Εβαλα το χέρι μου στη τσέπη του σακακιού μου και έπιασα το ασύρματο τηλεκοντρόλ. Το έβαλα στο 3. Γύρισε και με κοίταξε αμέσως έκπληκτη. Θα το είχε ξεχάσει το αυγό μέσα της και σίγουρα δεν είχε καταλάβει πως ήταν το δονούμενο. Της έκανα νόημα να συνεχίσει να χορεύει.

Αρχισα να αυξομειώνω την ένταση και αυτή χάθηκε στο ρυθμό και στην κάβλα. Η έξαρση της ήταν τόσο μεγάλη, που οι φίλοι της παραμέρισαν και την άφησαν να χορέψει solo. Μετά από λίγο χόρευε με τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου. Όταν κατάλαβα της έγνεψα καταφατικά. Εχυσε τόσο έντονα που τα πόδια της λύγισαν και γονάτισε. Την πλησίασα, έβγαλα το μενταγιόν και της το πέρασα στο λαιμό. Την σήκωσα και τη φίλησα. Ολη η παρέα άρχισε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει.

-Σε λίγο θα έρθει το τρίτο δώρο σου μικρή

Με αγκάλιασε σφιχτά

-Κύριε μου, σας λατρεύω
Ειχαμε φάει και είχαμε πάει για καφέ. Μιλήσαμε για πολλά. Η μικρή ήταν γεμάτη ερωτήσεις. Με ρωτούσε για το κάθε τι, αλλά μου μίλησε και πολύ για τη ζωή της. Είχε αρχίσει να νιώθει πολύ οικεία.

Είχε κάνει περισσότερες σχέσεις απ’ όσες την είχα μετρήσει, αλλά σε όλες, σε άλλες περισσότερο – σε άλλες λιγότερο, κατέληγε στο ανικανοποίητο και τελικά στο ανούσιο. Είχε ξεμάθει από αυτό το οποίο ήταν η φύση της. Μου εξιστορήθηκε για κάποιον στα χρόνια των σπουδών της, που ήταν διαφορετικός, της είχε βάλει και χειροπέδες, αλλά όλο αυτό λειτουργούσε μόνο μέσα στο σεξ. Οι εκφάνσεις "κυριαρχικότητας" του, ήταν λιγοστές στις υπόλοιπες στιγμές τους και με τον καιρό λιγόστευαν ώσπου έγιναν ανύπαρκτες. Ακόμα ένας "λύκος" που έγινε "γατούλης" μόλις την έριξε. Κλασικά εικονογραφημένα! Την είχε προδώσει! Το story κάθε γυναίκας.

Είχε απογοητευτεί. Η καρδιά της είχε σκληρύνει, είχε κλειστεί. Το συναίσθημα της είχε μπλοκαρισθεί και η πορεία της ήταν πληκτικά προδιαγεγραμμένη. Οι επιλογές της κοντόφθαλμες και πεζές. "Ωραία εμφάνιση, χιούμορ, καλό παιδί..." Λανθασμένες αναζητήσεις και οδήγηση κατευθείαν στην συσσώρευση ανίας.

Τα αρσενικά είχαν πέσει από το βάθρο τους. Και η μικρή έγινε το "αρσενικό" του εαυτού της. Επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος. Κάποιο φεγγάρι το έριξε στο εύκολο σεξ. Δόθηκε μέχρι που και εκεί ήρθε το τέλμα. Το σταμάτησε γρήγορα. Ετσι και αλλιώς δεν της πήγαινε…

Χρειαζόταν αρσενικό με ξεκάθαρο ρόλο. Με αδιαμφισβήτητο πεδίο δράσης και με στόχο την κάλυψη ουσιαστικών αναγκών. Εκείνου του αρσενικού που είναι Κύριος του εαυτού του. Αυτό είχε δει σε μένα η μικρή και ήταν αυτό ακριβώς που τη φόβιζε. Ηταν αυτό που τη φρέναρε στη χθεσινοβραδινή και πρωινή ξέφρενη πορεία της. Αύριο η σκόνη θα είχε καταλαγιάσει, η σκέψη της θα ήταν πιο συνετή.

Την άφησα στο ξενοδοχείο της στις 23:50. Eίχαμε μοιραστεί 24 ώρες. Αυτή τώρα θα πέρναγε το σκληρό τεστ της φίλης. Την αδυσώπητη ανάκριση και το βανιλοκήρυγμα! Αύριο τα πράγματα θα ήταν πιο ξεκάθαρα, αλλά και πιο δύσκολα. Ηταν η τελευταία μου μέρα στο νησί και δεν μπορούσα να το αλλάξω.

Εγώ πήγα να βρω τον κολλητό μου. Το πιθανότερο, θα ήταν στο μπαράκι, με τα μωρά…


Χτύπησε το κουδούνι. Η μικρή έτρεξε να ανοίξει. Θα της άρεσε πολύ αυτή που επέλεξα. Μπήκε μέσα με μια ξανθιά. Τις πλησίασα και τις σύστησα

-Καλώς την. Στην ώρα σου
-Καλησπέρα σας Κύριε
-Από εδώ η Ελενα, η μικρή μου
-Γειά σου Ελενα
-Από εδώ η Καίτη, το τρίτο δώρο σου. Θα κοιμηθεί μαζί μας σήμερα
-Γειά σου Καίτη
-Πηγαίνετε να τα πείτε, φρόντισε τη
-Μάλιστα Κύριε

Θυμήθηκα την πρώτη φορά που την έβαλα να παίξει με άλλη γυναίκα. Δήλωνε αθεράπευτα str8, ήταν νευρική, κομπλεξαρισμένη, φοβισμένη μήπως με δυσαρεστήσει, αλλά τελικά το χάρηκε πολύ. Όπως όλες.

Από τότε αρκετές γυναίκες είχαν εμπλουτίσει τις στιγμές μας. Πότε ως "αδελφές" της και πότε ως "κυρίες" της.


Την συνάντησα στο καφέ που είχαμε συνεννοηθεί. Είχε φτάσει νωρίτερα από μένα. Ηταν πανέμορφη. Φορούσε αυτά που της είχα πεί. Στενό τζιν τύπου σωλήνα, ψηλοτάκουνα πέδιλα και εφαρμοστή μπλούζα.

-Γειά σου μικρή
-Γειά σας Κύριε
-Ξεκουράστηκες;
-Μάλιστα, γιατί ρωτάτε;
-Σίγουρα χθες θα ξενύχτησες αρκετά.
-Εεεε… μάλιστα! Τα είπαμε με τη φίλη μου… λίγο.
-Πως νιώθεις;
-Καλά, μια χαρά
-Πως νιώθεις χωρίς εσώρουχο ρωτάω μικρή
-Πως ξέρετε ότι ακολούθησα την οδηγία σας;
-Δεν ήταν οδηγία, ήταν εντολή. Πως νιώθεις;
-Περίεργα Κύριε.

Κοκκίνησε. Ηταν ολοφάνερη πλέον η ανάγκη της να δοθεί. Είχε αφεθεί αρκετά στην κυριαρχία μου. Είχε φύγει από τον όροφο της συμμόρφωσης και ακροβατούσε στα όρια της υπακοής και της υποταγής. Ηταν ψηλά γι’ αυτή, αλλά η θέα φάνταζε ωραία.

-Σε θέλω μικρή.
-Και εγώ σας θέλω Κύριε
- Θέλω το μυαλό σου. Σε βάθος που ούτε εσύ δεν έχεις εισχωρήσει

Της άρεσε αυτό που άκουσε, αλλά την προβλημάτισε συνάμα. Η δύναμη μου πάνω της ήταν εμφανής, όμως ήθελα να φύγω από την καλοκαιρινή διακοπίστικη ελευθεριότητα. Η λογική "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου" δεν μου έλεγε απολύτως τίποτα. Ήταν η ώρα για το επόμενο βήμα.

Αφησα πάνω στο τραπέζι ένα κουτί σε συσκευασία δώρου. Πέταξε από τη χαρά της!

-Μην ενθουσιάζεσαι μικρή, δεν είναι δώρο
-Δώρο είναι. Με πειράζετε. Να το ανοίξω;
-Δεν είναι δώρο είπα. Είναι ένα σουτιέν, γι’ αυτό που σου έσκισα και ένα εισιτήριο.

Σοβάρεψε.

-Εισητήριο; Θέλετε να πάμε κάπου; Δεν ξέρω αν μπορώ. Είμαι με τη φίλη μου εδώ και έχουμε κανονίσει…
-Αύριο φεύγω για Αθήνα μικρή. Θέλω να έρθεις μαζί μου. Αυτό είναι το εισιτήριο σου

Μαγκώθηκε, σφίχτηκε

-Μα όχι, όχι, δεν μπορώ! Μη μου το κάνετε αυτό!
-Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς μικρή. Εχω δουλειά στην Αθήνα που δεν ακυρώνεται.
-Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μη παίζετε άλλο μαζί μου
-Αν ήθελα να παίξω, τώρα θα ήσουν στο δωμάτιο μου
-Ναι, αλλά…
-Χωρίς αλλά μικρή. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αυτό που σου ζητάω. Και πρόωρο. Κάποιες στιγμές όμως, η ζωή τα φέρνει έτσι που σε καλεί να κάνεις τις επιλογές σου.
-Μα ναι, αλλά…
-Μη μιλάς και άκουσε με. Δες τα δεδομένα. Έχεις τα όσα γεύτηκες και ένιωσες μαζί μου, το άγνωστο και τον ένστικτό σου. Από την άλλη έχεις τη φίλη σου και τις προγραμματισμένες διακοπές σου. Βάλε στη ζυγαριά σου το προκαθορισμένο και το απροσδόκητο.

-Ωραία τα λέτε, αλλά…
-Δεν θα είναι εύκολο μαζί μου μικρή. Στόχος μου όμως είναι να γίνει όμορφο. Είναι το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ.
-Δεν ξέρω τι να σας πω. Ολο αυτό είναι τόσο γρήγορο!
-Μη γαμήσεις το μυαλό σου μικρή. Ετσι και αλλιώς το ασυνείδητο σου θα αποφασίσει.

Το χαμόγελο είχε σβήσει από το πρόσωπο της εδώ και ώρα.


Συνεχίζεται…Κλικ ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου