Διαπραγμάτευση (!) περί ορίων, στο D/s και M/s

Διάβασα σ' ένα blog που πραγματεύεται τον χώρο του BDSM ένα κείμενο περί διαπραγμάτευσης πριν το κολλάρο κλπ

Ανάμεσα στα άλλα, έγραφε:

"Kατά την διαπραγμάτευση μιας σχέσης BDSM, τα όρια της σχέσης θα πρέπει να ειπωθούν. Τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει" (!)

"Διαπραγματεύσεις πρέπει να γίνονται ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα..." (!)

"...πρέπει να περιλαμβάνει και την συζήτηση των προσωπικών ορίων"

Πιστεύω πως, πέρα από την απαραίτητη συμβατότητα στο ανθρώπινο πεδίο, που πρέπει αρχικά να εξεταστεί, δεν υπάρχει σοβαρή συζήτηση για τα όρια της υ, που δέχεται να μπει σε M/s σχέση.

Και αυτό γιατί:

Α. Πως και από που γνωρίζει η υ τα όρια της, και ιδίως σε ένα TPE πλαίσιο Μ/s, πριν καν μπει σε αυτό ;

Β. Μήπως δεν είναι το ζητούμενο των περισσοτέρων υ, με το βίωμα της ασύμμετρης σχέσης, ακριβώς το να ανακαλύψουν αρχικά, και στην συνέχεια το να σπάσουν - ξεπεράσουν τα όρια τους;

Γ. Μήπως δεν είναι στα κύρια χαρακτηριστικά του M/s, το να εισέρχεται ο Κ βαθιά, ολοένα και πιο βαθιά στο μέσα της υ; Να εισχωρεί σε εσωτερικά επίπεδα που η υ πριν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι δεν γνώριζε, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις, ούτε που φαντάζονταν;

Δ. Μήπως, κάποιες φορές, αυτό που η υ έχει ουσιαστική ανάγκη, δεν είναι, το να υπερκεράσει την συναίνεση της ο Κ της, ακόμα και να "αδιαφορήσει" γι' αυτή, για να την προχωρήσει πιο πέρα; Να της γκρεμίσει τοίχους που την εμποδίζουν, να της κόψει δεσμά που την περιορίζουν, να την ελευθερώσει;

Ε. Μήπως δεν υπάρχουν περιπτώσεις υ, που οι φόβοι και οι αδυναμίες τους, επαναλαμβάνω και τονίζω, κάποιες φορές και σε κάποιες υ, φεύγουν μόνο παρεμβατικά; (και χρησιμοποιώ ήπιο όρο).

Ζ. Μήπως μπαίνοντας σε ένα πλαίσιο εκπαίδευσης M/s η υ, αυτό που πραγματικά επιθυμεί, ακόμα και ας το αρνείται, δεν είναι η φυγή από την ζώνη άνεσής της; Μήπως κάποιες φορές αυτό δεν επιτυγχάνεται με επιβολή και διάρρηξη των ορίων της;

Πολλές υ, αλλά και δυστυχώς πολλοί Κ (?) μιλούν για κόκκινες γραμμές. Οχι σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά στα πλαίσια της M/s σχέσης.

Είναι αδύνατον, να οριστούν εκ προοιμιίου οι κόκκινες γραμμές, γιατι η υ είναι αδύνατον να γνωρίζει ποιές είναι αυτές.

Εκτός από αδύνατον να οριστούν, είναι και άκρως περιοριστικό όταν γίνει (!) για την εξέλιξη σε βάθος του M/s.

Πολλές φορές, είναι απαραίτητο να παραβιαστούν αυτές οι κόκκινες γραμμές/όρια της υ, γιατί αλλιώς η σχέση θα τελματώσει.

Ας περάσουμε σ' ένα απλοικό παράδειγμα. Ας πούμε πως οριοθετείται εξ αρχής, ως άκρως απαγορευμένη πρακτική το να ουρήσει ο Κ την υ.

Ποιός Κ θα συμφωνήσει σε αυτό αρχικά;

Τις περισσότερες φορές αυτή η "πρακτική" γίνεται αγαπημένος προορισμός της υ, στην συνέχεια της εξέλιξης της σχέσης.

Και πολλές απ' αυτές τις φορές, ο Κ το κάνει όταν αισθανθεί την υ του έτοιμη, όχι όταν η υ δηλώσει την αποδοχή της. Και αυτό είναι η καύλα ΚΑΙ για τα δύο μέρη.

Εν κατακλείδι, πως ένας ταξιδιώτης (υ) θα διαπραγματευτεί με τον οδηγό (Κ) τους όρους του ταξιδιού του (σχέση) στο δάσος του Αμαζονίου (Μ/s), όταν το μόνο “δάσος” που γνωρίζει, είναι ο Εθνικός κήπος (vanilla βιώματα);

*Aκόμα και σε θεωρητικό επίπεδο να γίνουν συζητήσεις πριν, (είναι αδύνατον να καλυφτούν όλα τα ζητήματα), ουδεμία σχέση έχουν με το πώς θα τις νιώσει βιωματικά.

Μια υ, όταν εισέρχεται σε M/s πλαίσιο, σημαίνει ΠΛΗΡΗ παράδοση του ελέγχου της. ΠΛΗΡΗ, όχι κάτσε να το συζητήσουμε. TOTAL, όχι ήξεις - αφήξεις.

Δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση από την υ, μέσα στην σχέση M/s. Υπάρχει ή μάλιστα ή αντίο.