............................................. "Οταν θέλεις να έχεις κάτι που ποτέ πριν δεν είχες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ πριν δεν έκανες" .............................................

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Oι ευθύνες της υποτακτικής μέσα στη σχέση

Μια υποτακτική μπαίνει σε μια D/s σχέση. Ωστόσο έχει τη ζωή της, τις υποχρεώσεις της, τις ευθύνες της, έξω και πριν από την σχέση.

Ως ποιό σημείο θα αφήσει κατά μέρος άλλες ευθύνες της ζωής της για να ανταποκριθεί στις επιταγές α) της υποταγής της ή β) του Κυρίου της;

Σκεφτεται μια παλιά υ:
"Όχι λίγες φορές έχουν κονταροχτυπηθεί oi ευθύνες της ζωής μου με τις ανάγκες ή τα απαιτούμενα της υποταγής μου.

H κατάλληλη λέξη είναι εναρμόνιση μεταξύ Κ και υ. Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί και να σταθεροποιηθεί μέσα στη σχέση, απαιτεί δουλειά και από τα δύο μέρη, ωστόσο τον πρωταρχικό ρόλο τον παίζει η καθοδήγηση του Κ.

Ενα σημείο που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο, στο να δοκιμαστεί η εναρμόνιση, είναι τυχόν αλλαγή της ζωής-καθημερινότητας του ενός από τα δύο μέρη ή και των δυο, κατά τη διάρκεια της σχέσης. (Αλλαγή τόπου κατοικίας, αλλαγή ωραρίου δουλειάς, αλλαγή πάγιων υποχρεώσεων κλπ)

Η έννοια σύνεση πρέπει και να κατοικεί στο μυαλό του Κ αλλά και να βρίσκεται σε εγρήγορση. Η ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ των δυο, όπως και το πόσο καλά γνωρίζει ο Κ την υ του, αλλά και σε ποιό βαθμό συνεχίζει να την γνωρίζει ολοένα και εσωτερικότερα, θεωρούνται στοιχεία απαραίτητα, σε κάθε περίπτωση.


Η υποταγή δοκιμάζεται όταν μπαίνουν διλλήματα μεταξύ των εντολών που παίρνει η υ και των άλλων υποχρεώσεων που έχει στο οικογενειακό - επαγγελματικό κλπ περιβάλλον της. Υποταγή που δεν έχει δοκιμαστεί με διλλήματα και με εντολές που φέρνουν σε δύσκολη θέση την υ, είναι μια "υποταγή" έθραυστη, αν όχι κίβδηλη.

Θεωρώ πως το "κλειδί" είναι η ουσιαστική υποταγή που νιώθει η υ και η σύνεση του Κ.

Υπάρχουν ευθύνες-υποχρεώσεις που κάποια στιγμή και υπό προυποθέσεις, μπορεί η υ να αφήσει εντελώς (πχ η εργασία της ή η κατοικία της, σε ένα M/s πλαίσιο) και ευθύνες-υποχρεώσεις που ποτέ δεν μπορεί να αποποιηθεί, αλλά και ποτέ δεν θα της ζητηθεί κάτι παρόμοιο από τον Κ της (πχ μητρότητα).

Δεν θεωρώ πως ένας Κ με σύνεση, σε μια σχέση με την εναρμόνιση ως βασικό στοιχείο της, θα έδινε ποτέ εντολή στην υ του η οποία δεν μπορεί να εκτελεσθεί. Επίσης θεωρώ ως σημείο που σίγουρα θα φτάσει μια D/s σχέση, το να δημιουργήσει ο Κ τις συνθήκες που η υ, θα ανταποκρίνεται στις "δύσκολες" εντολές του, χωρίς να νιώθει κανένα δίλημμα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Δεν χτίζεται εύκολα η επιθυμητή εμπιστοσύνη, και είναι κάτι που (πρέπει να) δοκιμάζεται συνεχώς, αλλά χωρίς αυτή δεν υπάρχει συνέχεια, δεν υπάρχει ορίζοντας με αθέατο το τέλος του...

Το πλαίσιο M/s, σαφώς πιο δύσκολο, αλλά χωρίς τέτοια διλήμματα και προβληματισμούς. Πιστεύω πως μόνο στο M/s - 24/7 μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους όρους Ιδιοκτήτης - ιδιοκτησία. Στο D/s είναι υπερβολή. Και εκεί που υπάρχουν΄παρόμοιου τύπου υπερβολές, απουσιάζει η σύνεση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου