Aν αναφερθούμε στην υποταγή με έννοιες όπως "αλήθεια, ουσία, αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, δύναμη..." τότε, όχι εύκολα αλλά σίγουρα, μιλάμε μόνο για κάτι χωρίς όρους.
Η υ που θα πάψει να αναλώνεται ξιφασκώντας με το έξω της, αλλά στοχεύσει πραγματικά στο μέσα της, καταφέρνοντας να κόψει σκοινιά και να αποτινάξει αλυσίδες, ανακαλύπτοντας όλα αυτά που την φοβίζουν, την φρενάρουν και τελικά την δεσμεύουν, αν βρει την μπόρεση όχι απλά να συμφιλιωθεί μαζί τους αλλά να πάει μακρύτερα από την καθολική αποδοχή τους, φτάνοντας στο σημείο να τα αγαπήσει, αδιαφορώντας για το φαίνεσθαι, αψηφώντας την περιχαρακωμένη κοινωνική ηθική που την μεγάλωσαν, κωφεύοντας στο τι θα πουν οι άλλοι, αγνοώντας τα περί χρηστών ηθών, περιφρονώντας τον στημένο καθωσπρεπισμό και τα κοσμικά κλισέ..., θα βιώσει μια μοναδική και πρωτόγνωρη ελευθερία.
Μια τέτοια ελευθερία, θα της προσδώσει το σθένος εκείνο που κάνει την επιλογή της ανεξίτηλη σφραγίδα εν πλήρη αυτογνωσία. Μια τέτοια ελευθερία δεν οχυρώνεται σε όρους, αλλά βιώνεται μόνο άνευ όρων. Μια τέτοια ελευθερία επιτυγχάνεται στην ουσιαστική D/s σχέση. Μια τέτοια ελευθερία πορεύεται στην ολοτητά της, με την παράδοση της ίδιας της ελευθερίας της στον Κ της.
Δύσκολος δρόμος μα συνάμα συναρπαστικά μαγικός. Και σε όσους/ες αναφωνήσουν, “δρόμος ουτοπικός”, θα τους απαντήσω “για όλους είναι η ζωή, για λίγους είναι να τη ζ ή σ ο υ ν”
Πολλοί/ες στον χώρο του BDSM αναφέρονται στην απαραίτητη δέσμευση συνδέοντας την όμως με τον χρόνο και την διάρκεια της σχέσης.
Για μένα λίγη σημασία έχει ο χρόνος. Είναι αυτό που αποτυπώνει μοναδικά ο Λειβαδίτης:
"Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή"