“Aγγισμα”

 Το περιμένεις
 νερό στα ξηρά σου χείλη
 αναριγείς στη προσμονή του
 ουρλιάζουν οι φωνές επιθυμίας

 στην έλλειψή του
 χαράζει στο κορμί σου το ανεκπλήρωτο
 όταν στην θέση σου αναπνέεις
 τις ανάσες που σου έδωσε χθες

 σ’ αγγίζει και χάνονται οι στιγμές
 το χαμόγελο ανθίζει
 δεν έχει σημασία τι θ’ ακολουθήσει
 αρκεί να έρθει

 παραδομένη στην έκσταση
 σε ανείπωτους δρόμους ηδονής
 πέρα από σύνορα γνωστά
 το άγγιγμά του σε οδηγεί

 παράδοση εγκεφαλική
 παράδοση ερωτική
 αναμονή τρελή
 σε ότι έρθει, σε ότι φέρει

 σ’ αγγίζει, σε κοιτά
 ντρέπεσαι, μα δεν διστάζεις
 ό,τι σου ορίσει θα κάνεις
 σημάδια στο κορμί

 πόνος που δεν πονά
 ταπείνωση εξύψωσης
 χρησιμοποίηση αξίας
 αντίληψη της θέσης σου, ξανά

 ο χρόνος τρέχει μα οι στιγμές ακίνητες
 μια λέξη απαγγέλλεται απ το στόμα σου
 κι άλλο, κι άλλο…

 Σας ικετεύω κι άλλο…