Σχετικά με τον πόνο

Δημοσιευμένο στο greekbdsmcommunity από τον Seduction,στις 01/02/2011

Τίτλος νήματος: πόνος, κάθε φορά και πιο πολύ;

 

Διαβάζω τόσα πολλά posts περί πόνου και δεν έχω δει καμία απάντηση στο ερώτημα μου "που και πως μαθαίνει ένας Κ ή ένας σαδιστής να δίνει πόνο;"

Eπίσης διαβάζω αναλύσεις περί πόνου, χωρίς να έχω δει πουθενά λέξεις και έννοιες που είναι άρρηκτα αλληλένδετες με τον πόνο, όπως ταχύπνοια, ταχυκαρδία, αρτηριακή πίεση κλπ αλλά και καμία αναφορά στην ανακούφιση από τον πόνο που είναι απαραίτητο ζητούμενο μετά από κάθε πρόκληση του.

Δεν είναι φρόνιμο πιστεύω να γίνονται έτσι χαλαρά συζητήσεις για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που συνδέεται με την υγεία και την ασφάλεια. Θεωρώ πως εκτός από πολύ επικίνδυνη "λογική" το πόνος κάθε φορά και πιο πολύ, είναι και κάτι που δεν μπορεί να ισχύσει πρακτικά. Σε οποιοδήποτε πεδίο και αν γίνει αναφορά, έχει αδιαμφισβήτητο stop (ποικίλει αναλόγως τον άνθρωπο, σωματότυπο σωματική κατάσταση κλπ). Πιστεύω ότι θα ήταν χρήσιμο να στραφεί η συζήτηση στο "πόνος, κάθε φορά και διαφορετικός" που η δυναμική του είναι απεριόριστη.

Επιπροσθέτως δεν είναι απαραίτητο να αυξάνεται ο πόνος για να τον αντιλαμβάνονται ως τέτοιον τα αισθητήρια όργανα του εγκεφάλου. Υπάρχουν πολλές τεχνικές που ξεγελούν τα σήματα που δέχονται τα αισθητήρια όργανα και τα περιφερειακά νεύρα, ώστε να υπάρχει η αίσθηση μεγάλου πόνου και το βίωμα της ως τέτοιου, αλλά στην ουσία να πρόκειται για ψευδαίσθηση. Δηλαδή η επίτευξη του ζητούμενου με ακίνδυνο τρόπο.

Επιπλέον υπάρχουν τεχνικές που μειώνουν αισθητά τον πόνο ως αποτέλεσμα πιθανής βλάβης, χωρίς να κόβουν καθόλου την ηδονή που προκαλείται από αυτόν.

Συν τοις άλλοις μπορεί να συμβεί η ικανοποίηση της αίσθησης του πόνου (αναφέρομαι σε σωματικό πόνο πάντα) με την πρόκληση του πόνου από φόβο. πχ Μεγάλη ταχύτητα του άκρου που θα προκαλέσει τον πόνο με χαμηλής έντασης πρόσκρουση στον στόχο (απαιτείται οπτικό ερέθισμα) ή με τεχνικές που απαιτούν ακουστικό ερέθισμα. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση την μεγιστοποίηση της απόλαυσης με ταυτόχρονη μείωση του κινδύνου πιθανής βλάβης.

Να μην λησμονηθεί επίσης πως ο πόνος είναι υποκειμενικός, άρα τα άτομα με μεγάλη εμπειρία στο να δέχονται πόνο, είναι πιθανόν να μην συνδέσουν σωστά την ένταση του με την βαρύτητα της βλάβης που επιφέρει στο σώμα τους. Αρα οι αντιδράσεις τους προς τον τροφοδότη να είναι μειωμένες ή ανύπαρκτες.

Ακόμη όταν δεχτεί κάποιος άπειρος, πόνο με πολύ οδυνηρό ερέθισμα, (χωρίς απαραίτητα πρόκληση βλάβης) οι αντιδράσεις που θα προκληθούν λόγω έλλειψης προηγούμενων εμπειριών, μπορούν να προκαλέσουν από ανεξέλεγκτη συναισθηματική φόρτιση έως πολύ δυσάρεστη ημικρανία, διαταραχές της όρασης, μυρμήγκιασμα στα άκρα κλπ

Με τις δυο τελευταίες αναφορές μου, αλλά και με όλη την παρέμβαση μου, απλά θέλω να επισημάνω τη σοβαρότητα του θέματος που κατά την γνώμη μου είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο πολλοί-ες πιστεύουν.