Aν και μπορεί να έχει ισχύ και στην αντίθετη πλευρά, θα προσπαθήσω να αναπτύξω τον συλλογισμό μου και να θέσω τα ερώτηματά μου, ως αφορή για δημόσια συζήτηση, μόνο από την πλευρά της υ.
Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που η υ, μπαίνει σε μια σχέση K/υ, όχι γιατί επιλέγει τον Κ ελκυόμενη απ' αυτόν, αλλά καθαρά (ή κυρίως) από την έλξη που της δίδει το ίδιο το πλαίσιο.
Μπορεί να το γνωρίζει και να πρόκειται για μια συνειδητή πράξη, αλλά μπορεί και να το αγνοεί.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως μια τέτοια σχέση, η οποία βασίζεται εξ' αρχής σε λάθος λόγους από την μεριά της υ, θα αποτύχει, όμως είναι δυνατόν να υπάρξει ένα χρονικό περιθώριο που όλα να φαίνονται ότι κυλούν ή ακόμα και να κυλούν όντως ομαλά.
Η υ μπαίνοντας στο πλαίσιο που επιθυμεί, βιώνει μια εσωτερική ενδυνάμωση, απαραίτητη για την καθημερινότητά της, καλύπτοντας κυρίως την θέλησή της να καθοδηγείται, όχι από την δύναμη του Κ, αλλά από την αδυναμία της να είναι μόνη - να παίρνει αποφάσεις μόνη. Στην ουσία καλύπτει το εσωτερικό της κενό, ακολουθώντας και εκτελώντας τις εντολές του Κ, όχι για να τον ευχαριστήσει, αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί την εσωτερική της ηρεμία.
Ο κύριος λόγος, που δείχνει τέτοια "υποταγή" (προσκόληση) στον Κ της, δεν είναι η Κυριαρχία που εισπράττει, αλλά ο φόβος να μείνει εκτός πλαισίου Κ/υ. Δλδ, συνδέει την ευτυχία της με το άγχος της απώλειας του Κ. Ετσι υπακούει εντολές που είναι εντελώς έξω από τον ψυχισμό της.
Αυτές οι υ, δεν γεύονται την υποταγή, γιατί ακριβώς έχουν μπερδέψει την έννοιά της. Συχνά έχουν έλειψη συγκέντρωσης, νιώθουν μελαγχολία, δείχνουν ατονία στις πρακτικές, γίνονται αντικοινωνικές κλπ, χωρίς να έχουν εξήγηση ή να βλέπουν τον λόγο που αυτό συμβαίνει, και φαινομενικά ή στο μεγαλύτερο μέρος της αλληλεπίδρασής τους με τον Κ, παραμένουν λειτουργικές.
Είναι οι υ, που προσωπικά θα τις ονόμαζα "μη συναισθηματικά ισορροπημένες" και οι υ που συνήθως κάνουν εσφαλμένες επιλογές, ακόμα κι αν παραμένουν στην κάθε σχέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είναι λυπηρό να υπάρχουν υ με χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάτι τέτοιο εμποδίζει την πραγματικά ελεύθερη επιλογή τους για τον Κ που είναι ο κατάλληλος γι' αυτούς. Από την μια, η ικανοποίηση ότι βρίσκονται σε σχέση και από την άλλη το ανικανοποίητο που εισπράτουν από τον ερωτικό τους σύντροφό, δλδ το βίωμα μια καθημερινότητας με αληλλοσυγκρουόμενα συναισθήματα, τις καταρακώνουν εσωτερικά και στραγγαλίζουν τον ψυχισμό τους. Αυτό τις απομακρύνει συνεχώς απ' όσα μπορούν να γευτούν και να χαρούν στο BDSM.
Συνήθως αποζητούν ολοένα και περισσότερο την είσπραξη πόνου και ταπείνωσης ως μια μορφή λύτρωσης και όχι ως ένδειξη ελεύθερης πλήρωσης του μαζοχισμού τους.
Ενας τομέας της ψυχολογίας, αποδίδει την παθολογική εξάρτηση στην σχέση, και κατά συνέπεια στον σύντροφό τους, στην συναισθηματική ανασφάλεια και την έλειψη προστασίας που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία από την οικογένειά τους. Ακόμα και σε περιπτώσεις που έχουν υποστεί ψυχολογική ή σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν μικρές.
Μια τέτοια υ, στα χέρια ακατάλληλου Κ, δεν βιώνει υποταγή, αλλά ψυχικό εξαναγκασμό συμμόρφωσης με τον φόβο, όχι να χάσει τον Κ, αλλά να μείνει εκτός πλαισίου Κ/υ.
Αυτή η εξάρτηση καταστρέφει την υ σε βάθος χρόνου. Και το χειρότερο, στην παύση της σχέσης είναι εντελώς αδύναμη να αναζητήσει κάτι καλύτερο και πέφτει πάλι στα ίδια. Δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει και να θέσει προς όφελός την εμπειρία της σχέσης, παραμένοντας ένα διάστημα μόνη, αλλά γίνεται θύμα της ανεπάρκειας που της προκαλεί η έλλειψη σχέσης και βιάζεται να μπει σε νέα.
Πολλές φορές είναι υ, που θεωρούνται προχωρημένες και γυναίκες που έχουν ξεπεράσει συνειδητά τους όποιους ηθικούς φραγμούς έχει μια D/s σχέση, φτάνοντας με ευκολία σε δύσκολα ή μακρινά όρια.
Δεν είναι όμως η ψυχική δύναμη και η αυτο-ωρίμανση που έχουν αποκτήσει μέσα από ένα υγιές πλαίσιο D/s ή M/s, κατανοώντας την υποταγή τους και ελευθερώνοντας τον εαυτό τους στην εξέλιξη των αναγκών τους, αλλά η ολοένα αυξανόμενη μείωση της αυτοεκτίμησής τους, που τις οδηγεί σε άλματα.
Χωρίς να το καταλάβουν, δεν έχουν απολέσει μόνο το δικαίωμα του ελέγχου του εαυτού τους, ως φυσικό επακόλουθο με την είσοδό τους σε μια D/s ή M/s σχέση, αλλά το δικαίωμά τους να φύγουν απ' αυτή όταν δεν τους ικανοποιεί/γεμίζει κλπ. Νιώθουν, και πολλές φορές είναι, εντελώς αδύναμες να εγκαταλείψουν το πλαίσιο, ακόμα και με έναν ακατάλληλο γι αυτές Κ.
Γατζώνονται από την σχέση, και αυτός είναι ένας λόγος εξήγησης των φαινομένων υ, που ενώ βρίσκονται καιρό στον χώρο, δηλώνουν από την πρώτη μέρα γνωριμίας ή πολύ πρόωρα, "ιδιοκτησία του...", "σκλάβα του..." κ.ο.κ
Για τον ίδιο λόγο, αρκετές νέες και άπειρες, σπεύδουν αμέσως, να κάνουν παρόμοιες βαρύγδουπες δηλώσεις, ορμώμενες δλδ, από την ανάγκη τους να βρεθούν σε σχέση και όχι από έλλειψη πληροφόρησης, ευφυίας κλπ.
Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι τα παραπάνω, αλλά ότι ανέχονται στο όνομα δήθεν της υποταγής τους, καταστάσεις που τις πληγώνουν και επιδρούν καταστροφικά, τόσο στον ψυχισμό και συναισθηματικό τους κόσμο, όσο και στον εγκεφαλικό/νοητικό, από τον φόβο του κινδύνου να μείνουν μόνες.
Αν και τα παραπάνω, συμβαίνουν και στον βανίλα κόσμο, στον χώρο μας προστίθεται στο άγχος της μοναξιάς, η ανάγκη της καθοδήγησης από άλλον. Με αυτό το "σκεπτικό", ουσιαστικά δεν δίνουν σημασία στο ποιός θα είναι ο Κ, αλλά στο να ενταχθούν σε ένα D/s ή M/s πλαίσιο και να παραμείνουν σε αυτό.
Συνδέονται με τον Κ τους σε μια σχέση εξάρτησης, και κάνουν τα χίλια όσα, από τον κίνδυνο να μην μείνουν μόνες. Εχουν εκ πρωιμίου "αποφασίσει" πως είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατον να απαγγιστρωθούν.
Αντιλαμβανόμαστε νομίζω οι περισσότεροι, πόσο καταστροφικό είναι αυτό στον χώρο μας για μια υποτακτική.
Αν η υ, δεν είναι δυνατή να αντικρούσει αρνητικές συμπεριφορές και γίνεται άνευ όρων ελαστική σε ακραίες επιθυμίες, όχι μέσα από την υποταγή της στον Κ και την εξέλιξη της σχέσης, αλλά από την ψευδαίσθησή της ότι δεν μπορεί να ζήσει έξω από ένα τέτοιο πλαίσιο, τότε τα αποτελέσματα (θα) είναι τραγικά.
Πρέπει να κατανοηθεί από κάθε άνθρωπο που μπαίνει στον χώρο, πως το BDSM δεν υπάρχει, ούτε για να προκαλεί την δυστυχία, ούτε για να καταρακώνει την αξιοπρέπεια, ούτε για να δημιουργεί εξουθενωμένα και αδύναμα όντα. Ακριβώς το αντίθετο πρεσβεύει.
Μέσα από το BDSM, σε όποιο πλαίσιο και να το προσεγγίζει κάποιος, μπορεί να αναπτύξει και να διευρύνει όχι μόνο τον ερωτισμό και την σεξουαλικότητα του, αλλά και τον εαυτό του, ακόμα σε επίπεδα αυτοπραγμάτωσης και εσωτερικής ολοκλήρωσης.
Πιστεύω πως η καλή και πολύπλευρη πληροφόρηση καθώς και η απουσία βιασύνης, μειώνουν τον κίνδυνο λάθος επιλογών. Αν και η ζωηρότητα έρχεται να προσθέσει σε μια στείρα ατολμία, η φούρια για να γίνει τώρα, δεν βοηθάει. Αντίθετα είναι κακός σύμβουλος.
Η όσο δυνατόν βαθύτερη κατανοήση, του γιατί μπαίνει αρχικά, αλλά κυρίως γιατί παραμένει στο BDSM κάποιος, βοηθάει σε κάθε περίπτωση. Η επιθυμία ή η ανάγκη ή και τα δύο, για εξάρτηση από τον Κ, είναι όχι μόνο υγιής αλλά και απαραίτητη στον χώρο μας, η εξάρτηση στην υπερβολή της όμως, μπορεί να οδηγήσει σε ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, αλλά και σε πράγματα που είναι εντελώς έξω από την υ.
Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που η υ, μπαίνει σε μια σχέση K/υ, όχι γιατί επιλέγει τον Κ ελκυόμενη απ' αυτόν, αλλά καθαρά (ή κυρίως) από την έλξη που της δίδει το ίδιο το πλαίσιο.
Μπορεί να το γνωρίζει και να πρόκειται για μια συνειδητή πράξη, αλλά μπορεί και να το αγνοεί.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως μια τέτοια σχέση, η οποία βασίζεται εξ' αρχής σε λάθος λόγους από την μεριά της υ, θα αποτύχει, όμως είναι δυνατόν να υπάρξει ένα χρονικό περιθώριο που όλα να φαίνονται ότι κυλούν ή ακόμα και να κυλούν όντως ομαλά.
Η υ μπαίνοντας στο πλαίσιο που επιθυμεί, βιώνει μια εσωτερική ενδυνάμωση, απαραίτητη για την καθημερινότητά της, καλύπτοντας κυρίως την θέλησή της να καθοδηγείται, όχι από την δύναμη του Κ, αλλά από την αδυναμία της να είναι μόνη - να παίρνει αποφάσεις μόνη. Στην ουσία καλύπτει το εσωτερικό της κενό, ακολουθώντας και εκτελώντας τις εντολές του Κ, όχι για να τον ευχαριστήσει, αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί την εσωτερική της ηρεμία.
Ο κύριος λόγος, που δείχνει τέτοια "υποταγή" (προσκόληση) στον Κ της, δεν είναι η Κυριαρχία που εισπράττει, αλλά ο φόβος να μείνει εκτός πλαισίου Κ/υ. Δλδ, συνδέει την ευτυχία της με το άγχος της απώλειας του Κ. Ετσι υπακούει εντολές που είναι εντελώς έξω από τον ψυχισμό της.
Αυτές οι υ, δεν γεύονται την υποταγή, γιατί ακριβώς έχουν μπερδέψει την έννοιά της. Συχνά έχουν έλειψη συγκέντρωσης, νιώθουν μελαγχολία, δείχνουν ατονία στις πρακτικές, γίνονται αντικοινωνικές κλπ, χωρίς να έχουν εξήγηση ή να βλέπουν τον λόγο που αυτό συμβαίνει, και φαινομενικά ή στο μεγαλύτερο μέρος της αλληλεπίδρασής τους με τον Κ, παραμένουν λειτουργικές.
Είναι οι υ, που προσωπικά θα τις ονόμαζα "μη συναισθηματικά ισορροπημένες" και οι υ που συνήθως κάνουν εσφαλμένες επιλογές, ακόμα κι αν παραμένουν στην κάθε σχέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είναι λυπηρό να υπάρχουν υ με χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάτι τέτοιο εμποδίζει την πραγματικά ελεύθερη επιλογή τους για τον Κ που είναι ο κατάλληλος γι' αυτούς. Από την μια, η ικανοποίηση ότι βρίσκονται σε σχέση και από την άλλη το ανικανοποίητο που εισπράτουν από τον ερωτικό τους σύντροφό, δλδ το βίωμα μια καθημερινότητας με αληλλοσυγκρουόμενα συναισθήματα, τις καταρακώνουν εσωτερικά και στραγγαλίζουν τον ψυχισμό τους. Αυτό τις απομακρύνει συνεχώς απ' όσα μπορούν να γευτούν και να χαρούν στο BDSM.
Συνήθως αποζητούν ολοένα και περισσότερο την είσπραξη πόνου και ταπείνωσης ως μια μορφή λύτρωσης και όχι ως ένδειξη ελεύθερης πλήρωσης του μαζοχισμού τους.
Ενας τομέας της ψυχολογίας, αποδίδει την παθολογική εξάρτηση στην σχέση, και κατά συνέπεια στον σύντροφό τους, στην συναισθηματική ανασφάλεια και την έλειψη προστασίας που βίωσαν στην παιδική τους ηλικία από την οικογένειά τους. Ακόμα και σε περιπτώσεις που έχουν υποστεί ψυχολογική ή σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν μικρές.
Μια τέτοια υ, στα χέρια ακατάλληλου Κ, δεν βιώνει υποταγή, αλλά ψυχικό εξαναγκασμό συμμόρφωσης με τον φόβο, όχι να χάσει τον Κ, αλλά να μείνει εκτός πλαισίου Κ/υ.
Αυτή η εξάρτηση καταστρέφει την υ σε βάθος χρόνου. Και το χειρότερο, στην παύση της σχέσης είναι εντελώς αδύναμη να αναζητήσει κάτι καλύτερο και πέφτει πάλι στα ίδια. Δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει και να θέσει προς όφελός την εμπειρία της σχέσης, παραμένοντας ένα διάστημα μόνη, αλλά γίνεται θύμα της ανεπάρκειας που της προκαλεί η έλλειψη σχέσης και βιάζεται να μπει σε νέα.
Πολλές φορές είναι υ, που θεωρούνται προχωρημένες και γυναίκες που έχουν ξεπεράσει συνειδητά τους όποιους ηθικούς φραγμούς έχει μια D/s σχέση, φτάνοντας με ευκολία σε δύσκολα ή μακρινά όρια.
Δεν είναι όμως η ψυχική δύναμη και η αυτο-ωρίμανση που έχουν αποκτήσει μέσα από ένα υγιές πλαίσιο D/s ή M/s, κατανοώντας την υποταγή τους και ελευθερώνοντας τον εαυτό τους στην εξέλιξη των αναγκών τους, αλλά η ολοένα αυξανόμενη μείωση της αυτοεκτίμησής τους, που τις οδηγεί σε άλματα.
Χωρίς να το καταλάβουν, δεν έχουν απολέσει μόνο το δικαίωμα του ελέγχου του εαυτού τους, ως φυσικό επακόλουθο με την είσοδό τους σε μια D/s ή M/s σχέση, αλλά το δικαίωμά τους να φύγουν απ' αυτή όταν δεν τους ικανοποιεί/γεμίζει κλπ. Νιώθουν, και πολλές φορές είναι, εντελώς αδύναμες να εγκαταλείψουν το πλαίσιο, ακόμα και με έναν ακατάλληλο γι αυτές Κ.
Γατζώνονται από την σχέση, και αυτός είναι ένας λόγος εξήγησης των φαινομένων υ, που ενώ βρίσκονται καιρό στον χώρο, δηλώνουν από την πρώτη μέρα γνωριμίας ή πολύ πρόωρα, "ιδιοκτησία του...", "σκλάβα του..." κ.ο.κ
Για τον ίδιο λόγο, αρκετές νέες και άπειρες, σπεύδουν αμέσως, να κάνουν παρόμοιες βαρύγδουπες δηλώσεις, ορμώμενες δλδ, από την ανάγκη τους να βρεθούν σε σχέση και όχι από έλλειψη πληροφόρησης, ευφυίας κλπ.
Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι τα παραπάνω, αλλά ότι ανέχονται στο όνομα δήθεν της υποταγής τους, καταστάσεις που τις πληγώνουν και επιδρούν καταστροφικά, τόσο στον ψυχισμό και συναισθηματικό τους κόσμο, όσο και στον εγκεφαλικό/νοητικό, από τον φόβο του κινδύνου να μείνουν μόνες.
Αν και τα παραπάνω, συμβαίνουν και στον βανίλα κόσμο, στον χώρο μας προστίθεται στο άγχος της μοναξιάς, η ανάγκη της καθοδήγησης από άλλον. Με αυτό το "σκεπτικό", ουσιαστικά δεν δίνουν σημασία στο ποιός θα είναι ο Κ, αλλά στο να ενταχθούν σε ένα D/s ή M/s πλαίσιο και να παραμείνουν σε αυτό.
Συνδέονται με τον Κ τους σε μια σχέση εξάρτησης, και κάνουν τα χίλια όσα, από τον κίνδυνο να μην μείνουν μόνες. Εχουν εκ πρωιμίου "αποφασίσει" πως είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατον να απαγγιστρωθούν.
Αντιλαμβανόμαστε νομίζω οι περισσότεροι, πόσο καταστροφικό είναι αυτό στον χώρο μας για μια υποτακτική.
Αν η υ, δεν είναι δυνατή να αντικρούσει αρνητικές συμπεριφορές και γίνεται άνευ όρων ελαστική σε ακραίες επιθυμίες, όχι μέσα από την υποταγή της στον Κ και την εξέλιξη της σχέσης, αλλά από την ψευδαίσθησή της ότι δεν μπορεί να ζήσει έξω από ένα τέτοιο πλαίσιο, τότε τα αποτελέσματα (θα) είναι τραγικά.
Πρέπει να κατανοηθεί από κάθε άνθρωπο που μπαίνει στον χώρο, πως το BDSM δεν υπάρχει, ούτε για να προκαλεί την δυστυχία, ούτε για να καταρακώνει την αξιοπρέπεια, ούτε για να δημιουργεί εξουθενωμένα και αδύναμα όντα. Ακριβώς το αντίθετο πρεσβεύει.
Μέσα από το BDSM, σε όποιο πλαίσιο και να το προσεγγίζει κάποιος, μπορεί να αναπτύξει και να διευρύνει όχι μόνο τον ερωτισμό και την σεξουαλικότητα του, αλλά και τον εαυτό του, ακόμα σε επίπεδα αυτοπραγμάτωσης και εσωτερικής ολοκλήρωσης.
Πιστεύω πως η καλή και πολύπλευρη πληροφόρηση καθώς και η απουσία βιασύνης, μειώνουν τον κίνδυνο λάθος επιλογών. Αν και η ζωηρότητα έρχεται να προσθέσει σε μια στείρα ατολμία, η φούρια για να γίνει τώρα, δεν βοηθάει. Αντίθετα είναι κακός σύμβουλος.
Η όσο δυνατόν βαθύτερη κατανοήση, του γιατί μπαίνει αρχικά, αλλά κυρίως γιατί παραμένει στο BDSM κάποιος, βοηθάει σε κάθε περίπτωση. Η επιθυμία ή η ανάγκη ή και τα δύο, για εξάρτηση από τον Κ, είναι όχι μόνο υγιής αλλά και απαραίτητη στον χώρο μας, η εξάρτηση στην υπερβολή της όμως, μπορεί να οδηγήσει σε ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, αλλά και σε πράγματα που είναι εντελώς έξω από την υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου